กายบางถูกนำพาลงสู่เตียงใหญ่โดยมีแขนแกร่งประคองไว้ก่อนที่เสื้อผ้าตัวสวยจะโดนปลดเปลื้องไปจนหมดสิ้นเผยให้เห็นผิวเนียนสีน้ำผึ้งที่ปราศจากร่องรอยใดๆ
“คืนนี้ผมขอนะจงฮยอน”
แบคโฮส่งสายตาออดอ้อนให้คนข้างล่างพร้อมกับมือหนาที่ยกขึ้นลูบแก้มใสอย่างหลงใหล
“มันจะไม่เจ็บใช่มั้ย ?” จงฮยอนเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายพลางถามคำถามที่แสนจะน่าเอ็นดู
จนคนฟังอย่างแบคโฮอดที่จะยิ้มไม่ได้
จงฮยอนคนเดิมของเขาหายไปไหนกันจงฮยอนคนที่กล้าและเก่งทุกเรื่องในคำคืนนี้เขาหายไปไหน
“ครับ”
“อืม” ใบหน้าหวานหลุบต่ำทันทีเมื่อให้คำตอบแก่อีกฝ่ายซึ่งสร้างความมั่นใจให้แก่แบคโฮมากขึ้นเพราะในค่ำคืนนี้จะไม่มีการขืนใจแต่เป็นความเต็มใจของทั้งเขาและจงฮยอน
แขนเรียวทั้งสองข้างถูกจับขึ้นมาให้โอบคอแกร่งไว้ก่อนริมฝีปากหนาจะทาบทับลงไปอีกครั้ง
แต่ต่างกันตรงที่ในคราวนี้ลิ้นร้อนได้เริ่มทำงานด้วยการแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นที่เผยอรับมากขึ้น
“อืมมมมม”
เสียงครางงึมในลำคอดังขึ้นพร้อมกับแขนเรียวที่เริ่มโอบคอของแบคโฮแน่นขึ้น
รสจูบหวานที่แบคโฮมอบให้ยังคงดำเนินต่อไปโดยเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนขึ้นไปทีละขั้น
กายบางหยัดขึ้นทุกครั้งที่ฝ่ามือหนาสัมผัสลงบนผิวกาย ทำให้แบคโฮแทบทนไม่ไหวจนเผลออกแรงบีบเนื้อนิ่มด้วยความหมั่นเขี้ยว
“อืออออ อ๊ะส์”
จงฮยอนบิดตัวเร้าไปมาพลางกัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ทวีขึ้นในร่างกายเมื่อแบคโฮละจากริมฝีปากหวานมาลงลิ้มลองซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะไล่จูบลงมาถึงยอดอกสีสวยที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสนอกจากตัวเจ้าของร่างเอง
โดยหารู้เลยว่าการกระทำนั้นกลับเป็นการยั่วยวนและปลุกความเป็นชายของอีกฝ่ายที่กำลังคุกรุ่นให้ประทุขึ้น
ยั่ว
ยั่วได้ร้ายกาจมาก
ความคิดที่แทรกเข้ามาในสมองของแบคโฮทันทีที่ได้เห็นปฏิกิริยาของร่างเล็ก
ก่อนที่ฝ่ามือจะเลื่อนลงมาไล้วนอยู่บริเวณขอบชั้นในพลางใช้นิ้วเกี่ยวแล้วดึงลงอย่างช้าๆเผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่กำลังตื่นตัวไม่ต่างกับเจ้าเสือน้อยของเขาที่กำลังดุนดันกางเกงยีนส์ตัวหนาออกมา
“อ๊ะ อ๊าส์!!!”
สะโพกเล็กแอ่นขึ้นรับเมื่อสัมผัสอุ่นจากฝ่ามือของแบคโฮเริ่มจู่โจมตรงส่วนอ่อนไหวที่เป็นเขตต้องห้ามด้วยการรูดแก่นกายขึ้นลงเป็นก่อนจะเพิ่มจังหวะให้ถี่ขึ้น
โดยที่ปากอิ่มยังคงไม่ปล่อยให้ยอดอกสีหวานเป็นอิสระลิ้นร้อนยังคงโลมเลียเกี่ยวกระหวัดสลับกับดูดดุนมันจนเริ่มตั้งชูชัน
“ฮืออ แบคโฮ อ๊ะ!!!!”
หน้าสวยซุกลงกับหมอนด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มภายในร่างกายเหงื่อเม็ดเล็กขึ้นเต็มใบหน้ามือเล็กที่เริ่มสั่นและอ่อนแรงเพราะฤทธิ์ของคนตรงหน้าร่วงลงมาจับตรงต้นแข็งแกร่งก่อนจะจิกเล็บลงจนเป็นรอยแดง
แม้แบคโฮเป็นฝ่ายพูดว่าจะไม่ทำให้คนข้างล่างเจ็บแต่เมื่อมาถึงจุดนี้และคนตรงหน้าที่กำลังยั่วยวนเขาด้วยท่าทางไร้เดียงสาแบบนี้ก็ทำให้เสือร้ายที่ซ่อนเขี้ยวเล็บอย่างเขาเกิดอยากจะขย้ำและจับฟัดให้สาแก่ใจ
แต่ก็คงต้องข่มเก็บไว้จนกว่าอีกคนจะเป็นฝ่ายปริปากขอด้วยตัวเอง
“จงฮยอน ช่วยผมหน่อยสิ”
แบคโฮเอ่ยกระซิบข้างหูพร้อมกับมือหนาข้างที่ยังว่างจับมือเล็กแล้วมาวางตรงขอบกางเกงของตนเอง
จงฮยอนมองการกระทำของอีกคนและเมื่อเข้าใจความต้องการแล้วจึงค่อยๆปลดตะขอกางเกงตัวหนาแล้วดึงล่นลงมาเผยให้เห็นชั้นในที่เริ่มแฉะและแท่งร้อนที่กำลังดันชั้นในนั้นออกมา
จงฮยอนเผลอจ้องตรงส่วนนั้นพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอก่อนจะต้องรีบหันไปมองทางอื่นเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังแสดงออกโจ่งแจ้งเกินไป
ฝ่ายแบคโฮที่มองอยู่และเห็นทุกอาการก็ได้ทีคิดกลั่นแกล้งคนรักโดยจับมือเล็กที่ยังวางอยู่ตรงกางเกงขึ้นเกี่ยวชั้นในของตัวเองไว้แล้วกระซิบบอกอีกครั้ง
“ยังถอดไม่หมดเลยนะ”
ว่าเสร็จฟันคมก็ขบกัดติ่งหูเล็กเบาๆหนึ่งครั้งก่อนจะเป็นฝ่ายนำพานิ้วเรียวเกี่ยวขอบชั้นในของตัวเองลงมาจนถึงเข่า
จงฮยอนเลือกที่จะหลบตาตลอดที่ทำก่อนตาหวานจะเบิกโพลงเมื่อรู้สึกถึงความชื้นและขนาดของบางอย่างที่ตนได้สัมผัสผ่านมือไป
แบคโฮอมยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเร่งชักรูดแก่นกายเล็กให้ถี่และแรงขึ้นเป็นทวีคูณ
“ฮะ อื้มม บ แบคโฮ”
เรียวขาเล็กอ้ารับกว้างขึ้นเมื่อโดนปลุกเร้าซึ่งเผยให้เห็นช่องทางสีหวานที่แสนล่อตา
แบคโฮก็ไม่รีรอละมือหนาจากส่วนอ่อนไหวแล้วสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลังเป็นการเปิดทางโดยไม่เปิดโอกาสให้คนใต้ร่างได้พักหายใจ
“อืมมมมม”
เสียงทุ้มครางระงมเมื่อได้สัมผัสช่องทางที่แสนคับแคบก่อนจะค่อยๆขยับเข้าออกเป็นจังหวะเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัวรับกับนิ้วที่สอดเข้าไปถึงสองนิ้วจากนั้นก็เพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆและเมื่อเห็นว่าช่องทางของอีกฝ่ายพร้อมสำหรับศึกหนักในค่ำคืนนี้แล้วจึงถอนนิ้วออกและสอดใส่แก่นกายร้อนขนาดสมตัวเข้าไปในช่องทางหลังก่อนจะดันเข้าไปจนมิด
“อ๊ะ!!!! อ๊าส์!!!!! ”
จงฮยอนร้องเสียงหลงเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกดันเข้าไปจนสุดในคราวเดียว
ใบหน้าสวยส่ายไปมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายที่แล่นเข้ามาในสมองพร้อมๆกัน ความเจ็บปวดในคราวแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านทันทีที่ร่างหนาเริ่มขยับเข้าออกภายในช่องทางสีกุหลาบ
“อ๊ะ อ๊ะ แบคโฮ อ๊าส์”
เสียงครางหวานหูดังอย่างต่อเนื่องพร้อมกับร่างเล็กที่ขยับไปตามจังหวะการขยับที่เร่งเร้า
ก่อนที่แขนแกร่งจะเปลี่ยนจากโอบเอวมาสอดใต้ข้อพับแทนเพื่อให้สะโพกมนสามารถรับแก่นกายที่แข็งขืนของแบคโฮได้หมดในคราวเดียวพร้อมกับปรับจังหวะรักให้หนักหน่วงยิ่งขึ้น
“ฮึก
อ๊าส์ ส เสียว อ๊ะส์”
“อึก อื้มมมม”
สองเสียงครางระงมอย่างสุขสมเคล้าคลอกับเสียงเนื้อกระทบกัน
แบคโฮออกแรงขยับสะโพกหนาผ่อนหนักผ่อนเบาให้อีกคนได้มีโอกาสกอบโกยอากาศหายใจก่อนจะสลับเป็นเร่งจังหวะกระแทกเข้าตรงจุดกระสันที่เรียกเสียงครางได้ดีนัก
“อ๊ะส์
อึก มะ ไม่ไหวแล้ว อ๊าส์”
จงฮยอนร้องเสียงหลงจนลั่นห้องพร้อมกับน้ำรักสีขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องของทั้งตัวเองและแบคโฮก่อนจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ปลดปล่อยเข้ามาในร่างของเขาเช่นกันซึ่งนั่นสื่อถึงว่าแบคโฮได้ถึงฝั่งฝันแล้วเช่นเดียวกัน
“อืมมม
แบคโฮ”
ร่างเล็กเกร่งหน้าท้องเมื่อลิ้นร้อนของแบคโฮกำลังเริ่มทำงานอีกครั้งด้วยการไล่เลียน้ำสีขาวขุ่นที่เปรอะท้องเนียนอย่างไม่คิดรังเกียจ
“อืม
จงฮยอนเหนื่อยมั้ย”
แบคโฮเงยหน้ามองคนรักหลังจากจัดของเหลวตรงเป็นที่เรียบร้อย
ก่อนจะค่อยเลื่อนตัวขึ้นมานอนข้างๆทั้งที่แก่นกายยังคงคาอยู่ตรงช่องทางรัก
จนอีกคนต้องร้องปราม
“อ๊ะ
ไม่เอาออกก่อนรึไง”
“จะรีบไปไหนหละครับ ก็เผื่อต่ออีกสักรอบ”
“เอาออกเลย
เจ็บ”
เพราะคำพูดทะลึ่งของแบคโฮทำให้จงฮยอนต้องหันมาเอ็ดพร้อมกับทุบอกแกร่งเบาๆจนแบคโฮจำต้องเป็นฝ่ายยอมทำตามอย่างว่าง่าย
“รักจงฮยอนนะ”
แบคโฮกระซิบบอกก่อนริมฝีปากอิ่มจะกดจูบลงบนหน้าผากมนโดยที่อีกฝ่ายก็หลับตาพริ้มพร้อมรับอย่างเต็มใจ
“รักเหมือนกัน....ห้ามทิ้งชั้นไปไหนด้วยเข้าใจมั้ย”
จงฮยอนเงยหน้ามองก่อนจะซุกอกอุ่นแล้ววาดแขนรอบเอวหนาขณะเดียวกับที่แบคโฮกระชับกอดเอวบางให้แน่นขึ้นเช่นกัน
“ครับ
ผมจะไม่ทิ้งจงฮยอนไปไหน”
