เสียงริงโทนดังขึ้นแต่นั่นก็ไม่สามารถทำให้วอนอูหยุดความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป มือเรียวละจากการสัมผัสร่างของตัวเองเพื่อหมายจะกดตัดสายเรียกเข้าทิ้งโดยเจ้าตัวหารู้ไม่ว่าการกระทำนี้มันเป็นการกระทำที่ผิดพลาดอย่างมหันต์เพราะเมื่อปลายนิ้วได้สัมผัสหน้าจอก็ดันไปกดพลาดเป็นรับสายแทนเสีย
[ลบโพสต์เดี๋ยวนี้เลยนะวอนอู!]
ปลายสายพูดขึ้นด้วยอารมณ์โมโหทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย ก่อนจะต้องเงียบลงเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างกรอกสายกลับไป
“ฮะ อื้อ”
ฟันสวยขบกัดริมฝีปากเรียวของตัวเองหนักขึ้นจนห้อเลือดเมื่อมือน้อยกำลังลงน้ำหนักไปที่แผ่นอกบางของตัวเอง ปฏิบัติทุกอย่างไม่ต่างจากสัมผัสเร่าร้อนที่เคยได้รับจากแฟนหนุ่ม
[วอนอู]
[ส เสียวจังอ่า]
มืออีกข้างไล่ลงต่ำเพื่อไปสัมผัสส่วนกลางกายที่เริ่มตื่นตัวจากการปลุกเร้าโดยตัวเจ้าของร่างเอง ก่อนจะแปรเปลี่ยนมาเป็นการกอบกุมส่วนอ่อนไหวที่อยู่ใต้ผืนน้ำนั้นไว้แทนจากนั้นจึงค่อยๆขยับมือขึ้นลงตามจังหวะอย่างค่อยเป็นค่อยไป
“อื้ม ม มินกยู อ๊ะ”
[ว วอนอู]
มินกยูที่ถือสายอยู่สติแทบขาดผึ่งเมื่อได้ยินเสียงหวานของแฟนหน้าสวยเอ่ยครางเรียกชื่อของเขาอย่างไม่ขาดสาย พลันความรู้สึกหน่วงของช่วงล่างก็เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างห้ามไม่ได้เมื่อนึกถึงอากัปกิริยาที่วอนอูกำลังแสดงออกอยู่ในตอนนี้โดยปราศจากเขา
“อ๊ะ อ๊า”
[......]
มินกยูกลับมาถึงห้องพักโดยใช้เวลาเพียงไม่นานหลังจากวางสายสนทนาจากวอนอู และทันทีที่เขาย่างก้าวเข้ามาในห้องสายตาคมก็กวาดมองไปทั่วทุกมุมและก็พบว่าดวงไฟสีนวลบริเวณเคาว์เตอร์ในห้องครัวถูกเปิดไว้เพียงดวงเดียว นอกจากนั้นเขาก็พบเพียงความมืดมิดและเงียบสงบซึ่งหลังประตูห้องนอนบานใหญ่ตรงหน้าก็คงไม่ต่างกัน มือหนาบิดลูกบิดประตูอย่างเบามือก่อนจะเดินเข้าไปโดยสายตาคมยังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างบางใต้ผืนผ้าห่มที่กำลังหลับใหล
“วอนอูน่า”
เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบชิดใบหูก่อนจะค่อยๆแทรกกายเข้าไปใต้ผ้าห่มพร้อมทั้งเบียดร่างให้แนบชิดกับร่างน้อยๆของอีกคนขณะเดียวกันมือข้างหนึ่งก็เริ่มทำหน้าที่ด้วยการไล่สัมผัสผิวเนียนนุ่มบริเวณต้นขาขาวพร้อมทั้งพลั้งแรงบีบเนื้อนิ่มอย่างลืมตัว
“อือออ”
“เมื่อกี้ทำอะไร หืม”
มินกยูถามเสียงพร่าพร้อมทั้งกดปลายจมูกลงกับกกหูแล้วไล่ลงมาตามซอกคอระหงส์ โดยที่มืออุ่นก็ยังคงสัมผัสเนื้อนิ่มก่อนจะค่อยๆสอดแทรกฝ่ามือไปใต้เสื้อตัวบางที่อีกคนกำลังสวมใส่
ฝ่ายผู้ถูกรุกรานอย่างวอนอูจำต้องพลิกตัวไปประจันหน้ากับร่างสูงที่กำลังนอนมองเขาอยู่อีกทั้งมือปลาหมึกที่ยังคงซุกซนอยู่ใต้เสื้อนอนตัวสวยอย่างไม่ลดละจนร่างน้อยต้องเผลอหลุดครางอยู่ร่ำไป
“อื้ม ปะ ป่าวสักหน่อย
“แต่ผมได้ยินพี่ครางเรียกชื่อผม”
คำพูดของมินกยูทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อแม้จะติดสงสัยอยู่หน่อยๆว่าอีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรแต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่ามินกยูรู้แล้ว และมันทำให้วอนอูต้องรีบพลิกตัวหันหลังให้เพื่อกลบเกลื่อนความจริงที่ว่าก่อนหน้านี้...เขาต้องการมินกยู
“ฉันจะนอน อ๊ะ มินกยูอย่า”
มินกยูติดนิสัยดื้อรั้นจนเคยตัวมีหรือที่เขาจะยอมปล่อยให้คนน่ารักอย่างวอนอูได้นอนหลับอย่างสบายในค่ำคืนนี้ ร่างสูงเริ่มรุกหนักด้วยการเปลี่ยนทิศทางของฝ่ามืออุ่นโดยไล่ลงต่ำก่อนจะสอดเข้าไปใต้กางตัวน้อยพร้อมทั้งมอบสัมผัสชวนฝันให้แก่อีกฝ่าย สัมผัสที่เขามอบให้กี่ครั้งคนตรงหน้าก็ไม่อาจปฏิเสธได้
“อืม มาต่อกันมั้ย”
“มะ ไม่เอาแล้ว อื้อ ไม่ทำ”
วอนอูเอ่ยปฏิเสธอย่างไม่เต็มเสียงนัก ซึ่งเขาก็ยอมรับว่าสิ่งที่มินกยูกำลังปลุกปั้นมันมีผลต่ออารมณ์และอุณหภูมิในร่างกายของเขาจริงแต่จะให้เขายอมง่ายๆได้อย่างไรในเมื่อคนด้านหลังนี้ปล่อยให้เขาต้องนอนน้อยใจอยู่ที่ห้องและยังต้องจัดการกับอารมณ์ของตัวเองเพียงลำพังโดยที่อีกฝ่ายกลับไปเสพสุขหน้าระรื่นกับสาวอื่น คิดแล้วก็น่าเจ็บใจ สมควรปล่อยให้นอนนอกห้องเสียให้เข็ด
“น่านะคนดีของผม”
ปากว่าอย่างออดอ้อนแต่มือหนากลับไล่ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดอย่างใจเย็น แต่มีหรือที่คนอย่างวอนอูจะไม่รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมคนรักของตัวเอง มือเรียวคว้าหมับตรงฝ่ามือหนาใต้ผ้าห่มพร้อมทั้งเม้มปากเป็นเส้นตรงเพื่ออดกลั่นอารมณ์ของตัวเองไม่ให้เผลอไปกับสัมผัสนั้นก่อนที่จะได้รู้คำตอบในสิ่งค้างคาใจ
“ผะ ผู้หญิงคนนั้น”
มินกยูลอบยิ้มอย่างกรุ้มกริ่มเมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้ลูกแมวตัวน้อยของเกิดอาการพยศ ซึ่งเขาเองก็คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าต้องเป็นเรื่องนี้แน่ๆเพราะตลอดระยะเวลาที่คบกันมาวอนอูเป็นคนที่มีเหตุผลมาตลอดจะยกเว้นก็แต่...เรื่องคนแปลกหน้าที่เข้ามาติดพันนี่แหละ
“ก็แค่เพื่อนร่วมสาขา ผมไม่คิดอะไรกับเขาหรอก”
“จริงนะ นายห้ามโกหกนะ”
วอนอูพลิกกายไปประจันหน้าแล้วถามย้ำในคำตอบเพื่อความมั่นใจพร้อมทั้งมองนัยน์ตาคมของคนรักด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“ครับ ผมไม่เคยคิดนอกใจที่รักอยู่แล้ว”
สิ้นเสียงตอบของมินกยู วอนอูจึงยอมปล่อยพันธนาการจากมือหนาอย่างว่าง่ายก่อนจะเปลี่ยนมาวางทาบทับบริเวณไหล่กว้างเสียแทนซึ่งไม่ต่างกับเป็นการอนุญาตโดยนัย ส่งผลให้ร่างสูงกระตุกยิ้มราวกับเสือร้ายที่ได้พบเจออาหารอันโอชะอยู่ตรงหน้า
“อะ อืม”
เสียงหวานครางงึมในลำคอเมื่อริมฝีปากอุ่นทาบทับลงมามอบรสจูบอันแสนดูดดื่มให้ เรียวลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นเล็กภายในโพรงปากหวานกวาดชิมหยาดน้ำรสเลิศอย่างหลงใหล มือเรียวแปลเปลี่ยนเป็นสอดเข้าไปตามกลุ่มผมสีบลอนด์ของแฟนหนุ่มพร้อมทั้งออกแรงขยุ้มเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เริ่มก่อสุมในร่างกายและภายในเวลาไม่นานมินกยูก็ปลดเปลื้องทุกสิ่งกีดขวางที่บดบังกายขาวออกจนหมดสิ้น ก่อนที่ริมฝีปากอันแสนร้ายกาจจะละจากริมฝีปากนุ่มแล้วไล่กดจูบมาตามสันกรามจรดลำคอของคนใต้ร่างที่เชิดขึ้น
“อ๊ะ อ๊า”
“อืม”
เสียงหวานหลุดครางเคล้าคลอกับเสียงทุ้ม เมื่อฟันคมขบกัดเนื้อเนียนบริเวณลำคอระหงส์ของตัวเองก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสจากเรียวลิ้นที่แตะตรงรอยเดิมซึ่งสร้างความเสียวให้แก่ผู้รับสัมผัสเป็นอย่างมาก การกระทำที่ติดป่าเถื่อนของมินกยูจะยังไม่จบเพียงแค่นั้นเพราะเวลาเพียงไม่กี่นาทีร่างสูงก็ไล่จูบลงต่ำมาเรื่อยๆก่อนจะเปลี่ยนมาครอบครองยอดอกสีหวานที่มีร่องรอยของการปลุกเร้าอยู่ก่อนแล้วซึ่งถ้าให้เดาก็คงจะเป็นน้ำมือของคนใต้ร่างเขานี่แหละ ริมฝีปากอุ่นดูดดุนและขบเม้มยอดอกสีสวยที่ตั้งชันสลับกันไปมาทั้งสองข้างอย่างสนุกปากก่อนจะจงใจใช้ฟันคมขบกัดอย่างร้ายกาจจนร่างบางต้องร้องเสียงหลง
“อ๊า มินกยู ”
แผ่นอกบางแอ่นขึ้นเพื่อประทังความเสียวและความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากฟันคมของร่างสูง ส่งผลให้เรียวเล็บจำต้องจิกลงบนไหล่หนาอย่างห้ามไม่ได้ หยาดน้ำตาไหลคลอหน่วยเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่ร้อนแรงของคนรักจนตัวเขาอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่านอกจากมินกยูจะดื่มเหล้ามาแล้วเจ้าตัวได้กินอะไรเพิ่มมาหรือเปล่า ทำไมทุกการสัมผัสถึงได้ดูป่าเถื่อนกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แต่ไม่ทันที่วอนอูจะได้คิดหรือถามอะไรไปมากกว่านั้นมือหนาข้างที่ยังว่างได้กอบกุมส่วนอ่อนไหวพร้อมทั้งปรนเปรอจนร่างบางไม่อาจมีสตินึกคิดสิ่งใดได้อีกนอกจากความปรารถนาในตัวของคนข้างบน
“ยังไม่ถึงสินะครับ”
มินกยูละจากของหวานบริเวณแผ่นอกบางพร้อมทั้งเอ่ยเสียงพร่า เมื่อขยับฝ่ามืออุ่นสวนขึ้นลงตามความยาวของส่วนกลางกายที่ดูเหมือนจะปลดปล่อยออกมาไม่หมด ฝ่ายวอนอูก้มหน้าจนแทบชิดอกด้วยความเขินอาย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือโต้เถียงในคำพูดของร่างสูง
เมื่อเห็นอากัปกิริยาเช่นนั้นของคนรักมินกยูกลับยกยิ้มอย่างพึงพอใจก่อนจะแทรกกายเข้าระหว่างโคนขาขาวแล้วก้มลงครอบครองแท่งเนื้อร้อนด้วยปากของตัวเองอย่างไม่คิดรังเกียจ
“ฮะ อ๊า มะ มินกยู”
วอนอูส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวพร้อมทั้งจิกปลายเท้าลงกับที่นอนทุกครั้งที่ร่างสูงใช้ปลายลิ้นอุ่นหยอกล้อกับส่วนกลางกายของตน หยาดเหงื่อผุดขึ้นเต็มผิวกายสื่อถึงอุณหภูมิภายในที่คุกรุ่นใกล้เวลาประทุออกมาทุกขณะ ฝ่ายมินกยูเมื่อช่วยให้ร่างบางได้ปลดปล่อยสิ่งที่ค้างคาแล้วเขาจึงช้อนสายตามองหน้าคนรักเชิงออดอ้อนและดูเหมือนอีกฝ่ายจะรับรู้ถึงความหมายของสายตานั้นดีส่งผลให้ในเวลาไม่กี่วินาทีขาเรียวก็อ้าออกเป็นการตอบรับบางสิ่งของร่างสูงที่กำลังตื่นตัว
“ฮึก อื้อ!! อ๊ะ!!”
แท่งเนื้อร้อนที่พองตัวถูกดันเข้าไปในช่องทางรักจนมิดด้าม ก่อนที่มินกยูจะโถมตัวเข้าหาแล้วไสกายเข้าออกตามจังหวะจากเชื่องช้าไต่ระดับขึ้นไปจนถี่รัวอีกทั้งเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นจนสะโพกมนยกขึ้นเหนือพื้นเตียงตามแรงกระทำของอีกฝ่าย
“อ๊ะ อ๊ะ มิน มินกยู อ๊า”
เสียงหวานครางชื่อคนรักอย่างไม่ขาดสายพร้อมทั้งโอบรัดรอบคอแกร่งไว้แน่นส่งผลให้สองร่างแนบชิดจนรับรู้ถึงเสียงลมหายใจของกันและกันได้อย่างชัดเจน มินกยูเพิ่มแรงกระแทกอย่างหนักหน่วงตามอารมณ์ปรารถนาของตัวเองที่ทวีพูนขึ้นทุกขณะ
“อือ วอนอู อื้ม”
“อ๊ะ อ่า อ๊ะ อ๊ะ”
สองเสียงสอดประสานเคล้าคลอกับเสียงเนื้อกระทบกันตามจังที่ทั้งสองร่างได้รังสรรค์ขึ้นจนกระทั้งหยาดหยดแห่งความปรารถนามาจ่ออยู่ที่ปลายทางก่อนจะปลดปล่อยหยาดสีขุ่นเข้าสู่ร่างน้อยของคนรักและดูเหมือนว่าในราตรีนี้บทรักอันแสนหฤหรรษ์คงจะไม่จบแค่เพียงรอบเดียว
