เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็นำพาให้ทั้งคู่มาถึงที่หมายกายบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มอย่างเบามือก่อนจะตามมาด้วยร่างโปร่งที่คลานขึ้นคร่อม
สายตาหวานทอดมองคนบนร่างพร้อมทั้งไล้มือนิ่มไปตามแก้มสากไล่ลงมาที่สันกรามแล้วมาจรดที่ลำคอแกร่งก่อนที่มือเรียวจะประสานนิ้วเข้าหากันรอบฐานคอของซึงชอลแล้วรั้งท้ายทอยให้โน้มลงมาหาตัว
“อืมม”
เสียงทุ้มครางงึมอย่างพอใจเมื่อได้รับสัมผัสที่แปลกใหม่จากคนใต้ร่างที่เริ่มจู่โจมริมฝีปากของเขาด้วยปลายลิ้นเล็กที่ไล้เลียไปตามขอบปากแล้วค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปทักทายภายในโพรงปากอุ่นของซึงชอล แต่ดูเหมือนพฤติกรรมอันแสนยั่วยวนของร่างเล็กไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้นเมื่อมือเรียวที่เดิมใช้โอบรอบคออยู่นั้นได้เปลี่ยนมาทำหน้าที่สัมผัสแล้วลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องก่อนจะไล่ลงต่ำมาหยุดอยู่ตรงบริเวณขอบกางเกงของร่างข้างบนและค่อยๆเกี่ยวมันลงไปพร้อมๆกับใช้ปลายนิ้วนั้นข่วนต้นขาแกร่งอย่างเบามือ
ซึ่งหากการกระทำเช่นนี้เป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เขาก็อยากจะมอมเมาจองฮันในทุกๆวัน
“ฮะ อ๊ะ!!”
จองฮันหลุดร้องออกมาอย่างหวานหูเมื่อซึงชอลยอมละจากริมฝีปากที่บวมเจ่อของตนแล้วไล่ลงมาขบกัดตรงฐานคอเพื่อสร้างรอยตีตราความเป็นเจ้าของจรดถึงแผ่นอกบางที่กระเพื่อมตามจังหวะลมหายใจของเจ้าของร่าง
ร่างโปร่งที่อารมณ์คุกรุ่นอยู่เป็นทุนเดิมได้ทีก็กอบโกยความหอมหวานจากกายนี้อย่างหนำใจพร้อมทั้งช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าทุกชิ้นที่เป็นสิ่งกีดขวางความสุขของพวกเขาทั้งคู่
เว้นไว้ก็แต่เสื้อกล้ามของตัวเขาเองที่จู่ๆถูกมือเรียวกระตุกชายห้ามไว้จนเขาต้องนึกฉงนใจ
“ทำไมหละ”
ไม่มีเสียงตอบจากปากของร่างเล็กนอกจากท่าทางเย้ายวนด้วยการขบกัดริมฝีปากล่างของตัวเองและสายตาที่โลมเลียราวกับแมวยั่วสวาทที่ถูกใช้แทนคำตอบทุกอย่าง
มือเรียวโน้มคอร่างสูงลงมาอีกครั้งก่อนจะกัดเบาๆที่ปลายจมูกโด่งแล้วออกแรงผลักให้ร่างของซึงชอลลงไปนอนราบอยู่บนพื้นเตียงโดยมีตัวของจองฮันนั่งคร่อมอยู่บนตัก
ร่างโปร่งไล่สายตามองไปตามเรือนร่างผอมบางที่มีรอยแต่งแต้มจากริมฝีปากของตนแต่ยังไม่ทันที่จะได้ให้อิ่มกลับโดนจองฮันปิดตาด้วยการใช้เสื้อกล้ามตัวเมื่อครู่เลื่อนขึ้นมาอยู่ในระดับใบหน้าโดยเว้นบริเวณจมูกและปากของเขาให้เป็นอิสระพร้อมทั้งรวบมือหนาขึ้นเหนือศีรษะและให้ซึงชอลจับหัวเตียงไว้เป็นหลักยึด
ซึ่งการกระทำเช่นนี้ร่างโปร่งไม่อาจรับรู้ด้วยสายตาได้เลยว่าจองฮันทำอะไรกับเขาบ้างยกเว้นรับรู้...ผ่านการสัมผัสและเสียง
“อ๊ะ อื๊อ”
“อื้ม”
จองฮันนครางเสียงหวานก่อนจะตามมาด้วยเสียงทุ้มของซึงชอลเมื่อรับรู้ได้ถึงสัมผัสที่จองฮันมอบให้ด้วยการกดสะโพกมนของตัวเองลงมากลืนกินแท่งเนื้อร้อนที่ตื่นตัวพร้อมทั้งออกแรงโยกขย่มขึ้นลงตามจังหวะโดยวางมือน้อยทาบลงบนหน้าท้องแกร่งของคนใต้ร่าง
“อ๊ะ!!
ซ ซึงชอล อื้ม”
จองฮันหวีดร้องอย่างสุขสมทุกครั้งที่แท่งเนื้อร้อนกระแทกเข้าตรงจุดกระสัน
ก่อนที่ตัวเขาจะเร่งจังหวะขย่มสุดแรง จนเหงื่อกาฬผุดขึ้นตามไรผมและใบหน้าหวาน
ฝ่ายซึงชอลไม่อาจทนรับสัมผัสผ่านเสียงและการกระทำได้อีกต่อไปจึงตัดสินดึงผ้าที่ปิดตาของตัวเองลงพร้อมทั้งเอื้อมไปโอบรอบเอวบางของคนรักเพื่อประคองร่างขาวให้ทรงตัวเพื่อโยกขย่มต่อไปได้จนสุดทาง
“ฮะ อ๊า ซ
ซึงชอล”
“อื้ม จองฮัน”
สองเสียงสอดประสานกันเพื่อสร้างบทรักที่น่าอิจฉา
ต่างรับส่งแรงให้กันจนนำพาไปถึงสุดปลายทางของความปรารถนาก่อนจะปลดปล่อยหยาดแห่งอารมณ์ออกมาเพื่อแสดงถึงความสุขสม
“อ๊ะ อ๊า!!!”
จองฮันหอบหายใจถี่พร้อมทั้งทิ้งตัวลงนอนบนร่างแกร่งที่หอบหายใจหนักหน่วงไม่ต่างกัน
ซึงชอลกดจูบที่ขมับเป็นการให้กำลังใจพร้อมทั้งโอบกอดร่างน้อยที่เปลือยเปล่าไว้ทั้งอย่างนั้น
จองฮันหลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อนเพราะรับรู้ว่าคลื่นรักที่โหมกระหน่ำเมื่อครู่ได้สิ้นสุดลงแล้ว
แต่เปล่าเลยสำหรับ ชเว ซึงชอล แล้วเขาไม่มีทางปล่อยให้เป็นเช่นนั้น
ไม่มีทางที่คนรักของเขาจะได้พักผ่อนจนกว่าจะใกล้รุ่งสาง
“ซึงชอล อ๊ะ!!”
