{SF} MinWon Diamond

พลั้ก!!

     เสียงแผ่นหลังกระแทกเข้ากับผนังตามแรงผลักก่อนจะตามมาด้วยร่างของผู้กระทำที่เข้ามาจู่โจมซอกคอขาวอย่างหื่นกระหาย เพราะในตอนนี้มินกยูไม่อาจห้ามอารมณ์ของตัวเองได้ภายหลังจากได้ยินคำเชิญเชื้อเช่นนั้นของวอนอู  ซึ่งร่างสูงเองก็ยอมทำตามคำขอนั้นอย่างว่าง่ายด้วยการนำพาร่างบางของหนุ่มแปลกหน้าขึ้นมาบนห้องพักของตัวเองในยามวิกาลเช่นนี้อย่างไม่นึกกลัวอันตราย

“อื้ม  ใจเย็นสิครับคุณ”
   
     เสียงหวานร้องห้าม ทั้งๆที่มือเรียวกำลังไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของมินกยูพร้อมทั้งลูบไล้แผงอกแกร่งชวนมองอย่างเผลอไผล และเป็นขณะเดียวกันกับที่ร่างสูงดึงเสื้อตัวบางให้ร่นลงพอหมิ่นเหม่เผยให้เห็นไหล่มนที่น่าฝังเขี้ยว

“คุณรู้ตัวรึป่าวว่ากำลังทำให้ผมคลั่ง”
     มินกยูเอ่ยทั้งที่ไล่กดจูบไปตามฐานคอระหงส์จรดลาดไหล่เนียน ซึ่งทั้งคำพูดและการกระทำของมินกยูทำให้คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนที่มือเรียวจะออกแรงดันแผ่นอกให้มินกยูต้องเดินถอยหลังไปจนชนขอบเตียง

“ผมจะทำให้คุณคลั่งกว่านี้อีก...มินกยู”
   
     พูดจบวอนอูก็ถอดเสื้อของร่างสูงออกแล้วผลักอีกคนลงไปนอนหงายอยู่บนเตียงก่อนจะหันมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนแล้วค่อยๆคลานขึ้นคร่อมร่างหนาที่กำลังส่งสายตามาทางเขา

“อื้มมม”
   
     เสียงทุ้มครางต่ำเมื่อปลายลิ้นเล็กสัมผัสกับแผ่นอกอุ่นพร้อมทั้งบรรจงจูบเพื่อสร้างรอยรักก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นไปแล้วโน้มหน้าลงมอบรสสวาทให้กับริมฝีปากอิ่ม ในขณะที่มือเรียวก็ไล่ปลดกางเกงตัวหนาพร้อมทั้งดึงจนร่นลงไปอยู่ที่ปลายเท้าและหลุดร่วงลงสู่พื้นในที่สุด

     ริมฝีปากของคนทั้งคู่แลกเปลี่ยนน้ำหวานรสล้ำลิ้นเรียวเกี่ยวกระหวัดกันในโพรงปากอย่างสุขสม มือหนาไล่สัมผัสไปตามสีข้างพร้อมทั้งออกแรงบีบเนื้อนิ่มอย่างนึกสนุกก่อนจะมาหยุดที่บั้นท้ายกลมกลึงของร่างบางที่ไหวกายเสียดสีกับส่วนกลางลำตัวของมินกยูอยู่ร่ำไปโดยหารู้ไม่ว่ามันเป็นการปลุกให้มินกยูน้อยมีความต้องการมากขึ้นเป็นเท่าตัว

“อ๊ะ!!!”

     ร่างบางถูกกดลงบนเตียงโดยมีมินกยูเปลี่ยนเป็นฝ่ายขึ้นคร่อม สายตาหวานเชื่อมยังคงมองยั่วยวนเช่นครั้งแรกที่เจอเพิ่มเติมคือลีลาที่วอนอูแสดงออกด้วยการโอบรอบลำคอแกร่งพร้อมทั้งรั้งให้โน้มหน้าลงมาก่อนที่คนใต้ร่างจะขบกัดริมฝีปากอิ่มเบาๆเพื่อเป็นการเชื้อเชิญและช่วยปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวของมินกยูอีกทาง
“ทำให้ผมเห็นสิว่าอายุของคุณเป็นเพียงแค่ตัวเลข”

     วอนอูเอ่ยชิดริมหูพร้อมทั้งลูบไล้กล้ามเนื้อท้องที่หนักแน่นของชายชาตรีที่ดูกี่ครั้งก็ไม่น่าจะใช่ของชายที่อายุขึ้นเลขสามเลยสักนิด
   
     มินกยูยิ้มรับก่อนจะก้มลงขบกัดติ่งไตที่ดึงดูดเขาตั้งแต่แรกที่ได้เห็นตอนอยู่ในห้องน้ำ เขี้ยวคมขบกัดอย่างหิวโหยพร้อมทั้งดูดดึงจนมันแข็งเป็นไตขึ้นมา ในขณะที่มือก็คว้าเอาเรียวขาขาวขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบของตนไว้และใช้มือข้างที่ยังว่างปลุกเร้าอารมณ์ส่วนกลางกายของวอนอูเช่นกัน

“ฮึก อ๊ะ มิน อื้ม กยู”

     วอนอูนอนครางอย่างสุขสมเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นไล่ลงต่ำเรื่อยๆพร้อมทั้งเรียวลิ้นที่ลากผ่านทุกส่วนของร่างกายเช่นกัน ขาสวยถูกเลื่อนขึ้นมาพาดไหล่ก่อนมินกยูจะใช้มือลูบแล้วจบลงด้วยฟันคมที่กัดลงตรงปลีน่องจนเกิดรอยแดง

“ฮะ อ๊าส์!!!”

     วอนอูจิกเล็บลงบนเนื้อแน่นเพื่อระบายอารมณ์พร้อมทั้งลากมือไปตามแผ่นหลังของร่างสูงจนเกิดรอยแผลเป็นทางยาวและเมื่อแผลสดสัมผัสเข้ากับหยาดเหงื่อที่ผุดขึ้นส่งผลให้มินกยูต้องร้องซี๊ด

“ซี๊ด วอนอูอ่า”

“อึก อ๊ะ”

     มินกยูไม่รอช้าเมื่อสิ่งที่รออยู่ตรงหน้าตื่นตัวเต็มที่ ริมฝีปากอิ่มก้มลงครอบครองแก่นกายเล็กพร้อมทั้งดูดกลืนหยาดน้ำสีขุ่นอย่างไม่คิดรังเกียจอีกทั้งยังช่วยปรนเปรอให้อีกฝ่ายสุขสมจนไม่อาจกลั้นเสียงแห่งความสุขไว้ได้

“อ๊ะ!! อื้ม!! อ๊าส์!!”

     วอนอูมองการกระทำของร่างสูงด้วยสายตาที่สื่อความรู้สึกหลากหลาย ก่อนที่ทุกอย่างจะขาวโพลนไปพร้อมๆกับแก่นกายใหญ่ที่แทรกผ่านเข้ามาในช่องทางรักจนร่างบางต้องร้องเสียงหลง

“อ๊าส์!! อ๊ะ!! อ๊ะ! อ๊ะ!”

     เสียงหวานครางตามจังหวะการโถมกายของคนข้างบน ก่อนจะค่อยๆไต่ระดับความแรงตามอารมณ์ภายในที่พลั่งพลูออกมา มินกยูไสกายเข้าออกไม่ยั้งพลางกระชับเรียวขาขาวที่เริ่มจะหมดแรงพร้อมทั้งก้มไปมอบจูบให้เป็นการส่งกำลังใจและเมื่อคนข้างล่างตอบรับด้วยเรียวลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดตอบจึงทำให้มินกยูมั่นใจว่าอีกคนยังไม่หมดแรง ก่อนจะชักนำอารมณ์รักให้พุ่งทะยานแล้วปลดปล่อยออกมาเป็นหยาดหยดแห่งความปรารถนา

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์”

     สิ้นเสียงสวาทสองร่างจึงหยุดพักหอบหายใจ แต่เพียงแค่ครู่หนึ่งบทรักบทที่สองจึงเริ่มขึ้นอีกครั้งและแน่นอนว่าในค่ำคืนนี้จะต้องมีรอบต่อๆไปจนกว่าแสงของวันใหม่จะเข้ามาเยือน


กลับไปอ่านบทความต่อได้เลยค่ะ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1534913&chapter=9

{OS} MinWon One Night

     “ฮึ งั้นลองได้คนเลวเป็นผัวหน่อยจะเป็นไรไป”

       ว่าจบมินกยูก็กดรีโมทคอนโทรรถแล้วเปิดประตูห้องโดยสารด้านหลังพร้อมทั้งดันร่างบางเข้าไปข้างในก่อนที่ตัวเขาจะตามเข้าไปขึ้นคร่อมทันที มินกยูรวบข้อมือเล็กไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียวพร้อมทั้งใช้มือข้างที่ว่างพยายามปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวบางออกให้พ้นทาง

     “อื้อ มินกยูปล่อยนะ”

      วอนอูดิ้นอย่างหาทางรอดแม้ว่าโอกาสของเขาในตอนนี้จะมีอยู่เพียงริบหรี่ก็ตาม เพราะในตอนนี้ร่างบางไม่เพียงแค่ปกป้องตัวเองจากคนตรงหน้าแต่เขายังต้องต่อสู้กับความต้องการในตัวที่รังแต่จะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่โดนสัมผัส

     “ฮะ อ๊ะ ปล่อย”
     
     เสียงหวานหลุดครางอยู่ร่ำไปส่งผลให้คนด้านบนยกยิ้มอย่างได้ใจ ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นส่วนกลางกายใต้เนื้อผ้าที่เริ่มตื่นตัว มินกยูสอดมือเข้าไปสัมผัสพร้อมทั้งออกแรงนวดคลึงอย่างปลุกเร้า

     “อือ อื้ม”

     ใบหน้าสวยเชิดขึ้นครางเครืออย่างเผลอไผลไปกับสัมผัสที่มินกยูมอบให้ ก่อนที่กายบางจะตอบสนองด้วยการแอ่นสะโพกรับกับฝ่ามืออุ่นจากนั้นไม่นานกางเกงทรงสวยพร้อมกับอันเดอร์แวร์ก็ถูกปลดออกอย่างง่ายดายหลงเหลือเพียงผิวขาวนวลและส่วนอ่อนไหวที่พร้อมรับการปรนเปรอ

     “เร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีก”

     มินกยูยกยิ้มกับสิ่งที่ได้เห็น ทั้งใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อ ดวงตาคู่สวยที่ส่อแววความใคร่ ริมฝีปากเรียวที่เผยอเชิญชวนและกายสวยที่บิดเร้าอย่างเย้ายวน ร่างสูงไม่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปโดยเสียเปล่าเขาโน้มกายลงมอบรสจูบอันหวานหอมให้แก่คนใต้ร่างพร้อมทั้งสอดปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดไล่ดูดซับหยาดหยดที่เปรียบดังน้ำผึ้งและในขณะเดียวกันมือหนาก็ยังคงนวดคลึงอย่างค่อยเป็นค่อยไปก่อนจะฉุดอารมณ์ของตัณหาราคะด้วยการเปลี่ยนมาชักรูดแก่นกายขึ้นลงอย่างไม่บกพร่อง
      วอนอูที่ไร้ซึ่งหนทางที่จะต้านทานความต้องการของตัวเอง จึงยอมปล่อยให้ไฟราคะในกายได้ลุกโชนขึ้นตามแต่ที่มินกยูจะนำพา มือเล็กที่ถูกคลายให้เป็นอิสระเลื่อนขึ้นโอบรอบคอแกร่งพร้อมทั้งจิกเล็บลงบนเนื้อแน่นผ่านเสื้อเชิ๊ตที่อีกคนสวมใส่เพื่อระบายความเสียวซ่าน เรียวลิ้นของคนทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดผลัดกันชิมน้ำหวานของกันและกันอย่างดูดดื่ม แต่พลันต้องผละออกจากกันซึ่งสร้างความขัดใจให้แก่ร่างบางที่อารมณ์ในกายกำลังร้อนรุ่มไม่น้อย

     “อื้อ!!”

     และก็เป็นมินกยูเองที่หยุดการกระทำทุกอย่างลง ก่อนจะยันตัวเองขึ้นนั่งมองอีกฝ่ายที่กำลังนอนหอบหายใจแล้วมองมาทางเขาด้วยสายตาที่เว้าวอนไม่ต่างจากลูกแมวที่หิวโหย

     “เอาเปรียบกันเกินไปหน่อยรึป่าว”

      สายตาคมจดจ้องกายขาวที่เหลือเพียงเสื้อตัวเดียวก่อนจะไล่สายตามองตัวเองที่เสื้อผ้าทุกชิ้นยังคงอยู่ วอนอูเคลื่อนตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตักกว้างพร้อมทั้งส่งมือเรียวไปไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตสีดำของร่างสูงอย่างรู้งานหมายจะให้อีกฝ่ายพอใจ และภายในเวลาไม่นานร่างกายทั้งสองก็ไร้ซึ่งสิ่งใดๆขวางกัน ฝ่ายมินกยูยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะเพราะในตอนนี้วอนอูไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือที่เขาจะทำอย่างไรก็ได้

     ริมฝีปากอิ่มบดเบียดลงกับริมฝีปากเรียวอีกครั้งก่อนจะมอบรสสวาทให้ร้อนแรงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว พร้อมทั้งฝ่ามือหนาที่บีบเค้นสะโพกแน่นอย่างสนุกมือ กายบางหยัดเข้าหาแผ่นอกอุ่นพร้อมทั้งช่วงล่างที่เบียดเสียดกับส่วนกลางกายของร่างสูงจนเริ่มขยายตัว

     “อืม”

     เสียงทุ้มครางต่ำอย่างสุขสมทุกครั้งที่สัมผัสอุ่นของทั้งสองได้ถ่ายทอดถึงกันจนเขาอดไม่ได้ที่ส่งนิ้วสากไปพาดผ่านช่องทางรักของกายขาวที่นั่งคร่อมอยู่บนร่าง ก่อนจะกดลึกเข้าไปข้างในจนวอนอูต้องร้องเสียงหลง

     “อ๊าส์!!! มินกยู”

     “อือ อืม”

     นิ้วสากขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่องก่อนจะไล่ระดับความเร็วและจำนวนของนิ้วตามเลเวลของความต้องการ จากหนึ่งเป็นสองจากสองเป็นสาม ฝ่ายวอนอูเมื่อได้รับสัมผัสชวนเสียวกายบางก็ยอมรับอย่างเต็มใจด้วยการขย่มกายขึ้นลงเป็นจังหวะสุดบ้างไม่สุดบ้างจนกระทั่งหยาดหยดเอ่อคลอออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่ง มินกยูจึงยอมถอดถอนนิ้วของตัวเองออก

     “อ๊ะ!! มิน”

     วอนอูซบหน้าที่โชกไปด้วยเหงื่อลงบนไหล่กว้างอย่างเหนื่อยหอบแม้ว่าที่ผ่านจะเป็นแค่การเบิกทางแต่ก็สร้างความเหนื่อยอ่อนให้เขาไม่น้อยมินกยูฝังเขี้ยวคมตรงซอกคอระหงส์และไม่ลืมที่จะสร้างรอยรักสีกุหลาบเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของไว้เป็นหลักฐานของการเสพสุข ก่อนกระซิบเสียงแหบพร่า

     “ยังไม่ได้เจอของจริงเลยนะ เหนื่อยแล้วเหรอ”

     เมื่อได้ฟังเช่นนั้นวอนอูจึงยึดไหล่กว้างเป็นหลักในการทรงตัว ก่อนจะค่อยๆกดสะโพกลงจนกลืนกินแก่นกายของร่างสูงจนมิดด้ามพร้อมทั้งออกแรงขย่มกายขึ้นลงตามความยาวและจังหวะที่ตัวเขาและมินกยูได้สรรสร้าง

     “อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์”

     ใบหน้าสวยส่ายไปมาด้วยอารมณ์ที่หลากหลายพร้อมทั้งเร่งจังหวะขย่มให้ถี่รัวขึ้นและหวีดร้องเสียงครางเครือทุกครั้งที่มินกยูสวนกายเข้าตรงจุดกระสันเสียว 

     “อ๊าส์ มะ มินกยู อ๊ะ”

     “อืม วอนอู”

     สองกายผลัดกันรับส่งแรงและความใคร่ในกายจนเหงื่อโชก แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครยอมใครเพราะไม่สามารถรับรู้ได้ว่าทั้งคู่ได้ปลดปล่อยไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่และบทรักอันแสนเร่าร้อนที่คนทั้งสองสรรสร้างจะจบลงเมื่อใด


กลับไปอ่านบทความต่อได้เลยค่ะ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1534913&chapter=7