NC Ch 3 Diamond II

    มินกยูไม่รีรอให้อีกฝ่ายได้ขัดขืนเขาจัดการรวบเอวเล็กแล้วยกร่างบางขึ้นมานั่งคร่อมตัก ฝ่ายวอนอูที่ไม่อาจจะตามทันในการกระทำอันรวดเร็วของร่างสูงจึงทำได้แค่ใช้สองมือเล็กของตนดันไหล่กว้างให้ออกห่างตัวพร้อมทั้งเม้มปากแน่นไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้ล่วงล้ำเข้ามา

“อึก อื้อ”

    ร่างบางพยายามดีดดิ้นอย่างหาทางรอดแต่มีหรือที่คนอย่าง คิม มินกยู จะยอมให้เป็นเช่นนั้น เขี้ยวคมขบกัดริมฝีปากล่างพร้อมทั้งใช้เรียวลิ้นไล่เลียขอบปากอย่างอ้อยอิ่งพร้อมทั้งใช้ฝ่ามืออุ่นลูบเค้นสะโพกกลมกลึงอย่างปลุกเร้า
    สัมผัสเดิมที่เคยได้รับจากคนตรงหน้าส่งผลให้วอนอูเผลอไผลจนลืมตัวยอมเผยอปากให้ลิ้นที่แสนช่ำชองได้เข้าไปเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อแล้วเชยชิมความหวานจากโพรงปากอุ่นของตน

“อืม”

    เสียงทุ้มครางงึมในลำคออย่างพอใจเมื่ออีกฝ่ายตอบรับสัมผัสของเขาเป็นอย่างดีด้วยการดูดดึงแลกความหวานของกันและกันอีกทั้งมือเล็กที่เคยปฏิเสธกลับกลายเป็นจิกเล็บลงบนลาดไหล่อย่างเร้าอารมณ์เสียอย่างนั้น  จึงทำให้มินกยูค่อยๆคลายมือจากท้ายของร่างบางบนตักแล้วเปลี่ยนมาสอดเข้าไปฟ้อนเฟ้นเนื้อเนียนใต้ร่มผ้าตัวบางแทน

“อื้อ อ๊ะ”
 
    สมองที่เริ่มขาวโพลนทำให้วอนอูครางออกมาพร้อมทั้งบดเบียดสะโพกเข้าหากายใหญ่ที่อยู่ใต้กางเกงตัวสวย  ในตอนนี้ร่างบางไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าความรู้สึกจากก้นบึ้งของหัวใจกำลังต้องการสัมผัสจากคนๆนี้เฉกเช่นคืนนั้น แขนเรียวโอบลำคอแกร่งพร้อมทั้งสอดนิ้วไปตามกลุ่มผมสีเข้มตามอารมณ์ที่โลดแล่นเมื่อริมฝีปากของคนตรงหน้ากำลังละเลียดปลายลิ้นไปตามมุมปากไล่ลงมาตามสันกรามจรดลำคอระหงส์ก่อนจะฝังรอยรักสีแดงสดไว้ตามส่วนเนื้ออ่อน

"ผมปล่อยพี่คุณไปได้แต่ผมปล่อยคุณไปไม่ได้...จอน วอนอู"

     เสียงแหบพร่าเอ่ยทั้งๆที่ยังคลอเคลียซอกคอขาวริมฝีปากไล่กดจูบดูดเม้มผิวที่เกลี้ยงเกลาอยู่ร่ำไป มือหนาจัดการถอดเสื้อผ้าของร่างบางและตัวเองออกจนหมดสิ้นเหลือไว้เพียงกายเปลือยเปล่าที่พร้อมต่อการสนองความต้องการของกันและกัน
       มือเล็กที่ไม่อาจปกปิดทุกส่วนของร่างกายตัวเองได้ วอนอูจึงเลือกที่จะปิดตาของร่างสูงพร้อมทั้งค่อยๆดันตัวมินกยูให้เอนลงบนเบาะหนังเนื้อดีก่อนที่ความซุกซนของแมวน้อยยั่วสวาทจะเริ่มขึ้นและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำแบบนี้กับคนๆนี้
       เรียวลิ้นเล็กแลบเลียยอดอกสีเข้มสมดังชายของมินกยูก่อนจะเม้มปากดูดดึงอย่างนึกหมั่นเขี้ยวจนผู้ถูกกระทำต้องครางออกมาอย่างพึงพอใจพร้อมทั้งให้รางวัลด้วยการแกล้งแอ่นสะโพกให้ร่องของช่องทางสวยได้สัมผัสกับความเป็นชายที่เริ่มจะตื่นตัวเต็มที่

“ฮะ อ๊ะ คุณมิน”

       ร่างบางสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงความใหญ่โตที่จะเข้ามาภายในกายของเขาในอีกไม่ช้า มินกยูค่อยๆดึงมือของวอนอูออกเพราะในตอนนี้เขาอยากจะเห็นการกระทำที่แสนซนอย่างเต็มตามากกว่ารอรับสัมผัสแล้วนอนฟังเสียงครางและสิ่งที่เขาได้เห็นก็คือใบหน้าสวยที่ขึ้นสีแดงระเรื่อตามอารมณ์ปรารถนาอีกทั้งริมฝีปากเรียวเล็กที่กำลังครอบครองและกดจูบยอดอกของตนอย่างสนุก
       มินกยูไม่อาจทนเห็นภาพยั่วยวนเช่นนี้ได้อีกต่อไปเขาจึงตัดสินใจยันกายขึ้นหมายจะพลิกกายขึ้นคร่อมแล้วกระทำร่างบางขาวนี้ให้สมกับที่เล้าโลมเข้าด้วยท่าทางเช่นนี้ แต่ดูเหมือนคนบนร่างจะไวกว่าเมื่อร่างบางแกล้งข่มมินกยูด้วยเสียงครางและเบียดสะโพกตรงจุดเดิม

“อ๊าส์”

      วอนอูกัดปากยั่วพร้อมทั้งปรือตาอย่างสื่ออารมณ์ก่อนที่สะโพกกลมๆจะค่อยๆเคลื่อนตัวมาเบียดเสียดกับความเป็นชายที่ของมินกยูพร้อมทั้งใช้มือและปลายนิ้วไล้ขึ้นลงตามความยาวราวกับกลั่นแกล้งให้ร่างสูงคลั่งไคล้ในลีลาของตนมากขึ้น

“อะ อื้ม”

        และในที่สุดความอดทนของมินกยูก็สิ้นสุดลงเมื่อกายขาวค่อยๆกดสะโพกลงมากลืนกินความเป็นชายของเขาจนหมด มือเล็กยันหน้าท้องแกร่งเพื่อเป็นหลักพยุงตัวพร้อมทั้งค่อยๆออกแรงขย่มแท่งเนื้อร้อนด้วยจังหวะที่เนิบนาบ ฟันคมกัดปากตัวเองอย่างสกัดกั้นความเจ็บปวดเมื่อช่องทางรักที่ห่างหายจากกิจกรรมเช่นนี้มานานและไม่สามารถกลืนกินความใหญ่โตของมินกยูได้ทั้งหมดในคราวเดียว

“อึก จ เจ็บ อ๊ะ”

        มือหนาเอื้อมไปแนบแก้มเนียนที่แดงเปล่งพร้อมทั้งลูบอย่างเบามือเชิงปลอบโยน ริมฝีปากได้รูปกดจูบตรงฝ่ามือของคนใต้ร่างก่อนจะค่อยๆขย่มขึ้นลงอีกครั้งเพื่อสร้างความคุ้นชินและเมื่อแน่ใจว่าร่างกายของเขาเริ่มรับไหวกับขนาดของมินกยู วอนอูจึงเริ่มโหมกายให้หนักหน่วงขึ้น

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์”

        เสียงหวานครางเครือตามจังหวะรักที่ตนสรรสร้างก่อนจะหลุดครางเสียงหลงเมื่อมินกยูกระแทกกายสวนขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าหวานส่ายไปมาพร้อมทั้งจิกเล็บลงบนหน้าท้องแกร่งเพื่อคลายความเสี่ยวซ่านในกาย และดูเหมือนเครื่องปรับอากาศภายในรถหรูจะช่วยอะไรแทบไม่ได้เลยเพราะในตอนเหงื่อกาฬเริ่มไหลโทรมกายหลังจากบทรักของทั้งคู่เริ่มขึ้นเพียงช่วงเวลาไม่นาน

“อ๊าส์ ม มิน มินกยู”

“อืม วอนอูของผม ร แรงอีก”

       จังหวะการเคลื่อนไหวที่หนักหน่วงพร้อมทั้งสองเสียงที่ครางประสานกันออกมาอย่างไม่นึกอาย คนของมินกยูที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกรวมไปถึงคนขับรถที่แม้จะลงจากรถไปแล้วก็คงไม่แคล้วที่จะได้ยินเสียงครางหวานอย่างเสพสมของผู้เป็นนายที่เล็ดรอดออกไป

“อ๊ะ ม มิน อ๊าส์”
     
       มินกยูช่วยประคองร่างบางที่เหงื่อโชกไปทั้งกายพร้อมทั้งช่วยส่งแรงกระแทกและรับแรงขย่มเพื่อนำพาความต้องการของเขาทั้งคู่ไปสู่ปลายทางฝัน เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ได้เพราะในตอนนี้สติของทั้งคู่ไม่อาจรับรู้สิ่งใดนอกจากร่างกายและเสียงการเคลื่อนไหวของสิ่งที่ปรระสานทั้งเข้าด้วยกัน

“ฮะ อ๊าส์”

      และเวลาเพียงไม่นานแรงปรารถนาก็ได้นำพาความต้องการมาจนถึงสุดปลายทางแห่งฝันแล้วปลดปล่อยออกมาเป็นหยาดหยดสีขุ่นโดยมินกยูได้ปลดปล่อยเข้าไปภายในกายบางที่เอนตัวลงซบอกแกร่งอย่างหมดเรี่ยวแรงเหลือไว้แต่เพียงเสียงหอบหายใจก่อนจะคล้อยหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน


กลับไปอ่านต่อใน Dek-D นะคะ

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1534913&chapter=13

NC My Boy Ch 19

                ริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับบนริมฝีปากเรียวสวยได้รูปอย่างแผ่วเบาเพื่อถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านสัมผัสอันแสนอ่อนโยน มินกยูปรับองศาของใบหน้าพร้อมทั้งประคองสองแก้มเนียนเพื่อให้เขาได้สามารถมอบรสจุมพิตให้ดูดดื่มยิ่งขึ้น เรียวลิ้นชำชองของร่างสูงค่อยๆสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดและหยอกล้อกับลิ้นเล็กซึ่งการกระทำที่วาบหวามเช่นนี้ส่งผลให้วอนอูที่อยู่ในอ้อมกอดแทบหลอมละลายคาอก จนต้องใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่กว้างของมินกยูไว้เพื่อช่วยพยุงร่างกายของตนเองไม่ให้ร่วงหล่นสู่พื้น

“อึก อืม”

เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่มินกยูกอบโกยความหวานจากริมฝีปากของคนตรงหน้าและเขาก็ยิ่งได้ใจเมื่อไม่มีการขัดขืนหรือปัดป้องจากคนที่อายุมากกว่าจะมีก็เพียงแต่เสียงครางอื้ออึงในลำคอและความรู้สึกเจ็บแปลบบริเวณไหล่ที่เกิดจากเล็บของวอนอูที่จิกลงบนผิวหนังของเขาเท่านั้น  มินกยูผละริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่งเพื่อให้ร่างบางได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ในขณะเดียวกันสายตาคมก็เชยชมใบหน้าหวานที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความหลงใหล

“ผมขอนะ”

เสียงแหบพร่าอันทรงเสน่ห์กระซิบชิดริมหูคนตัวเล็กที่ดูจะอึ้งไปเมื่อได้ฟังคำขอ  วอนอูที่จู่ๆประสาทสัมผัสทุกอย่างเหมือนจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ สายตาหวานเชื่อมหลุบต่ำพร้อมทั้งเม้มปากแน่นอย่างชั่งใจเพราะคำตอบของเขาหมายถึงร่างกายทุกส่วนจะตกเป็นของมินกยูทันที

ฝ่ายมินกยูที่รอฟังคำตอบอย่างใจเย็นเขาไม่ได้มีทีท่าจะกดดันหรือบีบบังคับวอนอูเสียด้วยซ้ำเพราะเขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาร้องขอมันมากเกินไปและดูจะข้ามขั้นไปหน่อย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขารักและต้องการวอนอูจริงๆไม่ใช่แค่นึกสนุกเพียงชั่วคราวแต่เขาอยากให้วอนอูมาเป็นคนของมินกยูไปตลอดชีวิต
             
                 “อืม”

วอนอูพยักหน้ารับช้าๆหลังจากใช้เวลาตัดสินใจอยู่พักหนึ่งและหากถามว่ากลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ไหมวอนอูตอบได้เต็มปากว่ากลัว แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือ เขาเชื่อใจว่ามินกยูจะไม่ทอดทิ้งและจะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจ มือหนาค่อยๆสัมผัสบริเวณเอวคอดกิ่วอย่างแผ่วเบาและก็รับรู้ได้ถึงแรงสะดุ้งของร่างบาง ก่อนที่มือของมินกยูจะแปรเปลี่ยนเป็นช้อนร่างของวอนอูขึ้นในท่าเจ้าสาว  ฝ่ายคนที่โดนอุ้มตัวลอยอย่างวอนอูจึงตวัดเรียวแขนโอบรอบคอร่างสูงตามสัญชาติญาณ

มินกยูโอบอุ้มคนในอ้อมแขนแล้วนำพาเข้ามาในห้องนอนของตนก่อนจะค่อยๆบรรจงวางร่างอันแสนบอบบางที่เริ่มจะสั่นเทาลงบนเตียงใหญ่อย่างทะนุถนอมจากนั้นใช้แขนข้างหนึ่งคร่อมร่างของวอนอูไว้พร้อมทั้งโน้มตัวลงไปใกล้ก่อนจะถามความรู้สึกของวอนอูเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง

“พี่...เต็มใจหรือเปล่า”

และมินกยูก็ได้รับคำตอบเช่นเดิมอีกครั้งเมื่อวอนอูพยักหน้ารับเฉกเช่นก่อนหน้านี้เปลือกตาสีอ่อนปิดลงเมื่อร่างสูงโน้มหน้าลงมาชิดพร้อมทั้งจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนไล่ลงมาที่ปลายจมูกรั้นของของวอนอู

“ผมรักพี่วอนอูนะ”

มินกยูพูดอย่างหนักแน่นในความรู้สึกก่อนจะจรดริมฝีปากอุ่นลงบนริมฝีปากเรียวอย่างแผ่วเบา บทจูบที่วอนอูไม่ประสาถูกชักพาโดยคนที่ช่ำชองอย่างมินกยู ลิ้นร้อนแทรกผ่านกลีบปากสีหวานอย่างช้าๆเพื่อเข้าไปควานหาปลายลิ้นเล็กภายในโพรงปากอุ่นแล้วดูดดุนหยาดน้ำหวานใสที่ไม่เคยมีใครได้ลิ้มลอง ในขณะเดียวกันมืออีกข้างที่ยังว่างก็ทำหน้าที่ไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตนักศึกษาจนเผยให้เห็นผิวเนียนสวยไร้ซึ่งมลทิน
               “ฮึก อืม”

ความรู้สึกของคนที่เหมือนจะขาดใจอยู่ลอมล่อวอนอูเพิ่งได้เข้าใจในวันนี้  เพราะเพียงแค่จูบเดียวของร่างสูงก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนสูบพลังชีวิตไปแทบหมดสิ้น มือเรียวเริ่มลูบไล้อย่างสะเปะสะปะไปตามแผ่นหลังกว้างบ้างออกแรงขยุ้มเสื้อกล้ามเมื่อยามที่มินกยูไล่มืออุ่นสัมผัสบริเวณหน้าท้อง

กายกำยำเคลื่อนตัวขึ้นคร่อมพร้อมทั้งกดจูบไล่ลงมาตามสันกรามจนถึงช่วงลำคอขาวในขณะเดียวกันกับที่เจ้าของร่างเบนหน้าซบหมอนทำให้ริมฝีปากร้อนสามารถขบเม้มมอบรอยตีตราความเป็นเจ้าของได้อย่างถนัดและมันก็จะไม่ใช่แค่รอยเดียวที่มินกยูสร้างไว้

“ฮือ ม มินกยู”

เสียงครางราวกับแมวน้อยดังออกมาเป็นระยะๆซึ่งหากให้มินกยูคิดเข้าข้างตัวเองเสียงร้องเช่นนี้กำลังบ่งบอกว่าวอนอูกำลังมีความสุขไปกับสิ่งที่เขากำลังมอบให้  ร่างสูงปลดเปลื้องพันธนาการทั้งหลายที่กีดกั้นกายของเขาและวอนอูออกจนหมดสิ้นซึ่งทำให้เขาได้เห็นสิ่งที่น่าตื่นใจได้อย่างชัดเจน

ฝ่ายวอนอูที่นอนหอบหายใจถี่เพราะความปั่นป่วนภายในกาย ได้แต่หลบสายตาอันหื่นกระหายของมินกยูที่คอยจับจ้องตัวเขาแบบไม่วางตาอีกทั้งบางสิ่งบางอย่างที่เปิดเผยอยู่ตรงหน้าก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหวานเห่อแดงไปกันใหญ่

“มองหน้าผมสิคนดี”

คำพูดชวนใจหวิวพร้อมสัมผัสอุ่นจากฝ่ามือที่ประคองใบหน้าวอนอูให้หันมาสบตา ใบหน้าหล่อที่โน้มลงมาช้าๆพร้อมทั้งจับมือเรียวขึ้นมาโอบรอบคอของตนก่อนจะจรดริมฝีปากมอบจูบให้อีกคราแต่ดูเหมือนว่าจะต่างออกไปเมื่อรสจูบในครั้งนี้กลับเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่สามารถแผดเผาใจของวอนอูได้อย่างง่ายดาย ร่างกายสูงใหญ่เบียดชิดแผ่นอกบางเคลื่อนตัวเสียดสีไปพร้อมๆมือหนาที่ลูบไล้ไปตามสีข้างอย่างซุกซน ก่อนที่ปลายนิ้วสากจะไปสะกิดเข้ากับยอดอกสีหวานพร้อมทั้งออกแรงสัมผัสจนเนื้ออ่อนเริ่มแข็งเป็นไต
             
                “อึก อื้ม”

เสียงครางอย่างสุขสมวอนอูไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขากำลังตกหลุมพรางเสน่หาของรุ่นน้องตรงหน้าเข้าอย่างจัง มือเรียวเล็กเริ่มไล่สัมผัสอย่างหาทางระบายก่อนจะสอดเข้ากับกลุ่มผมสีเข้มพร้อมทั้งออกแรงขยุ้มด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความเสียวซ่าน

                “ฮึก ว วอนอูเสียว อื้ม”

                แผ่นอกบางแอ่นขึ้นตามสัญชาตญาณพร้อมทั้งเสียงครางเครือที่แสนน่าเอ็นดูเมื่อวอนอูได้รับสัมผัสแปลกใหม่จากริมฝีปากร้ายกาจที่เข้าครอบครองยอดอกของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เรียวลิ้นตวัดเลียรอบติ่งไตสีชมพูสลับกับออกแรงขบกัดและดูดดึงอย่างหมั่นเขี้ยว โดยฝ่ายกระทำอย่างมินกยูก็ไม่ลืมที่จะฝากร่องรอยความเป็นเจ้าของไว้อย่างเช่นผิวส่วนอื่นที่ผ่านมา  ในขณะที่ร่างบางกำลังตื่นเต้นกับสัมผัสจากริมฝีปากของมินกยูฝ่ามือหนาก็เริ่มไล่สัมผัสบริเวณส่วนกลางกายแล้วเช่นกัน
         
                “ฮะ อ๊ะ อ๊าส์”

                  เสียงหวานหลุดร้องทันทีที่ฝ่ามืออุ่นกอบกุมส่วนอ่อนไหวพร้อมทั้งออกแรงชักรูดอย่างช้าๆก่อนจะไต่ระดับความเร่าร้อนขึ้นจนวอนอูเผลอตอบรับจังหวะรักนั้นด้วยการแอ่นสะโพกส่วน ฝ่ายมินกยูเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าก็อยากจะสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปเติมเต็มให้เสียรู้แล้วรู้รอดหากไม่ติดกับว่านี่เป็นครั้งแรกของวอนอูและเขาก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดมากจนเกินไป

                   มินกยูใช้เวลาในการปลุกเร้าอารมณ์ด้วยสัมผัสจากมืออย่างค่อยเป็นค่อยไปเพราะเขาต้องการให้อีกฝ่ายได้คุ้นชินและเมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายสามารถปรับตัวได้แล้วร่างสูงจึงค่อยตัวเข้าระหว่างขาขาวพร้อมทั้งจับเรียวขาข้างหนึ่งเกี่ยวเข้ากับเอวสอบก่อนจะสอดใส่ความเป็นชายที่ตื่นเต็มที่เข้าไปในช่องทางรัก

                  “อ๊ะ อ๊าส์!!”

                   เสียงร้องที่แผดลั่นไปทั้งห้องพร้อมทั้งกายบางที่สะดุ้งโหยงขึ้นเหนือพื้นเตียงเมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดราวกับร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แก่นกายขนาดไม่น้อยของมินกยูที่กำลังเข้ามาเติมเต็มในร่างกายส่งผลให้ช่องทางสีหวานตอดรัดจนร่างสูงรู้สึกคับแน่นและไม่อาจขยับได้ มินกยูจึงต้องโน้มกายลงไปกดจูบขมับเป็นการปลอบขวัญร่างบางที่เป็นดั่งที่รักของเขา
                 “ผ่อนคลายนะครับคนดีของผม”

เปลือกตาสวยปิดลงอย่างรู้งานเมื่อมินกยูกดจูบริมฝีปากลงมาอีกครั้งและเมื่อความสั่นไหวของวอนอูเริ่มบรรเทาลงมินกยูจึงเริ่มไสกายเข้าออกอีกครั้งแล้วค่อยๆไต่ระดับจังหวะให้หนักหน่วงขึ้นเมื่อวอนอูผ่อนคลายและช่องทางอันแสนสุขสามารถเปิดรับความเป็นชายของเขาได้จนหมด

                “อ๊ะ อ่า จ เจ็บ อื้ม”

กายขาวบางโยกคลอนตามแรงกระแทกกระทั้นของร่างสูงแม้จะรู้สึกเจ็บจนจุกแต่วอนอูก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขากำลังมีความสุขไปกับสิ่งที่มินกยูมอบให้หรืออาจเป็นเพราะมันเกิดจากความรักที่มีอยู่ในใจของทั้งสองฝ่ายจึงทำให้เขาลืมความเจ็บปวดเหล่านี้ไปเสียหมดสิ้นก็เป็นได้
           
               “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
         
               “อืม วอนอู”

สองเสียงครางกระเส้าเคล้าคลอไปกับเสียงหอบหายใจ กายใหญ่และสะโพกมนยังคงเคลื่อนไหวรับส่งแรงอารมณ์อย่างสุขสมเพื่อเติมเต็มความต้องการตามแรงปรารถนาที่ทั้งสองร่างได้รังสรรค์ขึ้นจนกระทั้งหยาดหยดแห่งความต้องการได้มาจ่ออยู่ที่ปลายทางฝันก่อนจะปลดปล่อยหยาดสีขุ่นแห่งความสุขออกมา มินกยูแช่กายอยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อยๆถอดถอนกายออกแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆโดยไม่ลืมที่จะดึงร่างบางมากอดแนบอก

                “อ๊ะ!!!”

ร่างบางกระตุกเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดและความรู้สึกอุ่นร้อนจากของเหลวภายในตัว  ร่างบางพลิกกายเข้าซบอกอุ่นอย่าโหยหา มือเรียวลูบใบหน้าหล่ออย่างแผ่วเบาก่อนจะได้รับจูบที่ประทับบนฝ่ามือน้อยกลับคืนมาพร้อมทั้งคำพูดที่ทำให้ใจดวงน้อยรู้สึกอบอุ่น

               “เหนื่อยมั้ยครับ เจ็บมากรึป่าว”

มินกยูลูบผมนิ่มที่ชื้นน้ำพร้อมทั้งมองด้วยสายตาที่เอ็นดูขณะที่ภายในใจกล่าวคำโทษนับล้านครั้งเพราะเขารู้ตัวดีว่าการกระทำของเขาสร้างความเจ็บปวดให้วอนอูไม่น้อยเลย แต่แทนที่มินกยูจะได้รับคำดุด่ากลับกลายเป็นรอยยิ้มและการส่ายหน้าแทนคำตอบจากวอนอูเสียอย่างนั้น มินกยูสบดวงตาสวยราวกับว่ามีอะไรบางอย่างจะพูด แต่กลับต้องเก็บไว้เมื่อวอนอูซุกหน้าใสลงกับแผ่นอกของเขาพร้อมทั้งหลับตาพริ้มเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าสู่ห้วงนิทรา มินกยูอมยิ้มก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่พร้อมทั้งกระชับวงแขนแล้วซุกหน้ากับกลุ่มผมนิ่มดวงตาคมเริ่มหนักอึ้งแล้วค่อยๆปิดลงจนหลับตามคนในอ้อมแขนไปในที่สุด