วันพุธที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2559

{OS} Breakfast

มือหนากระตุกปมเชือกของเสื้อคลุมจากนั้นก็ค่อยๆสอดแทรกฝ่ามือหนาเข้าไปใต้เนื้อผ้าสีขาวก่อนจะไล่สัมผัสไปตามสีข้างอย่างช้าๆผิวนวลเนียนสีน้ำนมที่เพิ่งผ่านการอาบน้ำมาหมาดๆยิ่งทำให้น่าสัมผัสและน่าครอบครองขึ้นเป็นเท่าตัวอีกทั้งร่างบางที่ค่อยๆเลือนขึ้นมานั่งทาบทับตรงส่วนต้องห้ามพร้อมทั้งทิ้งน้ำหนักตัวลงอย่างจงใจยิ่งทำให้สติของมินกยูแทบขาดผึ่ง

“อ๊ะ มินกยูอ่า”  เสียงหวานพร่าเอ่ยเมื่อปลายจมูกโด่งและริมฝีปากสวยได้รูปไล่สูดสัมผัสไปตามผิวหอมตั้งแต่แผ่นอกบางที่ยังคงมีรอยสีกุหลาบจนถึงซอกคอระหงส์ โดยในทุกส่วนที่ผ่านมินกยูไม่ได้ว่างเว้นจากการทำรอยตีตราเลยแม้แต่ส่วนเดียว มือเล็กวางทาบอกแกร่งอีกครั้งพร้อมทั้งออกแรงขยำเสื้อตัวสวยทุกครั้งที่ริมฝีปากร้ายกาจของแฟนหนุ่มกดจูบลงกับผิวเนียนของตน ใช้เวลาเพียงไม่นานเนื้อผ้าสีขาวก็ร่วงหล่นไปกองอยู่ที่พื้นพร้อมกับเสื้อเชิ๊ตของมินกยูก่อนจะตามไปด้วยกางเกงสีน้ำตาลซึ่งทั้งหมดถูกปลดเปลื้องด้วยฝีมือของคนบนร่าง มินกยูยกยิ้มอย่างพอใจพร้อมทั้งกดจูบเป็นการให้รางวัลแก่ร่างบางแต่กลับต้องสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายจู่โจมด้วยลิ้นเล็กแสนซุกซนที่เป็นฝ่ายเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นอุ่นของเขาอย่างอ้อยอิ่ง

“อืมมม” 
เสียงทุ้มครางต่ำอย่างพอใจพร้อมทั้งมือใหญ่ที่ไล่ลงไปเค้นคลึงสะโพกมนอย่างสนุกมือ จนอีกฝ่ายจำต้องแอ่นสะโพกรับอย่างยินดีพร้อมทั้งบดเบียดกายเข้าหาเพื่อซึมซับความรู้สึกที่มินกยูมอบให้

“ผมอยากกินอาหารเช้าแล้วนะ”

มินกยูเอ่ยเสียงพร่าชิดใบหูเป็นการบอกกล่าวด้วยภาษาที่รู้กันและใบหน้าสวยก็พยักหน้ารับอย่างเต็มใจเพราะเขาก็เริ่มจะไม่ไหวกับอารมณ์ที่ถูกร่างสูงปลุกปั้นให้เช่นกัน และเมื่อสิ้นเสียงร่างบางจึงหยัดตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆกดช่องทางสีหวานลงบนส่วนกลางกายของร่างสูงที่ตื่นตัว

“ฮะ อ๊ะ!! 

วอนอูร้องเสียงหลงเมื่อความเสียวซ่านแทรกซึมผ่านไปทั่วร่างกายจนแทบจะประคองตัวไว้ไม่ไหวจนมือของมินกยูต้องรีบช่วยรับไว้ สายตาหวานหยาดเยิ้มมองหน้าคนรักพร้อมส่งยิ้มอ่อนให้แทนการขอบคุณก่อนจะเริ่มขยับกายขึ้นลงตามจังหวะโดยมีมือของอีกคนประคองไว้ไม่ห่าง

“อึก อืม ด ดีครับที่รัก”    

เสียงครางงึมอย่างสุขสมเมื่อวอนอูกำลังมอบบทรักอันแสนร้อนแรงให้ด้วยการโยกขย่มกายอย่างหนักหน่วงโดยที่มินกยูก็สวนกายขึ้นรับจังหวะอย่างช่ำชองซึ่งทำให้ทั้งสองร่างสอดประสานทั้งร่างกายและความรู้สึกเปรียบดั่งคนๆเดียวกัน
หยาดเหงื่อเริ่มโทรมกายด้วยอุณหภูมิที่ร้อนดังเปลวไฟซึ่งเครื่องปรับอากาศภายในห้องไม่ได้ช่วยให้ความร้อนแรงนี้ลดลงไปได้เลย

“อ๊ะ อ๊าส์”
ใบหน้าสวยส่ายไปมาอย่างเสียวซ่านในอารมณ์พร้อมทั้งครางถี่เมื่อรับรู้ถึงส่วนกลางกายที่เข้ามาลึกในทุกจังหวะที่กดกายลงไป วอนอูที่เป็นฝ่ายควบคุมเกมส์ในครั้งนี้เร่งขย่มโยกกายเมื่อหยาดแห่งอารมณ์มาจ่ออยู่ตรงหน้าก่อนจะหลับตาเมื่อปลดปล่อยไปพร้อมๆกับรับหยาดน้ำสีขุ่นของร่างสูงเข้าสู่ร่างกาย
วอนอูในสภาพเหงื่อท่วมตัวเอนซบลงบนอกกว้างด้วยความเหนื่อยอ่อนเพราะเขาไม่เคยมอบบทรักในท่านี้ให้มินกยูเสียนานจึงทำให้รู้สึกอ่อนล้ามากเป็นพิเศษแต่ดูเหมือนจะตรงข้ามกับร่างสูงที่กำลังยกยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะดันกายน้อยนอนราบลงบนโซฟาจนคนที่เผลอหลับไปครู่หนึ่งต้องสะดุ้ง


“วันนี้ผมขอสองนะ”

วันอังคารที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2559

Diary Ch 22 NC MinRen

ฝ่ายมินฮยอนเมื่อได้ฟังคำตอบก็ยิ้มแก้มปริด้วยความรู้สึกดีใจ โล่งใจ ก่อนจะสังเกตใบหน้าของอีกคนที่พยายามซ่อนไว้แต่มีหรือที่มินฮยอนจะยอมให้ใบหน้าหวานยามเขินอายแบบนี้รอดสายตาคนอย่างเขาไปได้ มือหนาเชยคางมนขึ้นช้าๆจนสายตาของทั้งคู่สบประสานกันอีกครั้ง ใบหน้าหล่อค่อยๆโน้มลงไปหาพร้อมกับประทับริมฝีปากของตัวเองบนริมฝีปากรูปกระจับสีหวานอย่างแผ่วเบา ดวงตาสวยปิดลงพร้อมรับสัมผัสอุ่นละมุนอย่างเต็มใจจูบอันแสนหวานดำเนินอย่างค่อยเป็นค่อยไปมือหนาเลื่อนลงสัมผัสลาดไหล่และต้นแขนขาวลื่นมือก่อนจะประคองกายบางให้นอนราบกับเก้าอี้ตัวยาวขนาดพอดีตัวพร้อมทั้งร่างหนาที่ขึ้นคร่อมตัว

“อ๊ะ อื้ม”
เสียงหวานหลุดครางอีกทั้งมือเรียวที่ยกขึ้นทาบอกแกร่งพร้อมทั้งลูบขึ้นลงอย่างไม่ประสา ริมฝีปากเล็กเผยอขึ้นน้อยๆเพื่อหมายจะหอบหายใจเข้าแต่กลับกลายเป็นเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนได้ช่วงชิมลิ้มรสในโพรงปากอุ่นเสียได้ลิ้นอุ่นเกี่ยวกระหวัดลิ้นอย่างช่ำชองพร้อมทั้งฝ่ามือซุกซนที่เริ่มสำรวจผิวเนียนใต้เนื้อผ้าชื้น

“อืม” ใบหน้าหล่อไล่ลงต่ำซุกไซร้กดจูบตามสันกรามลามมาถึงซอกคอหอมกรุ่นเลยอดไม่ได้ที่จะฝากฝังรอยรักไว้เพื่อตีตราความเป็นเจ้าของและเมื่อสองมือสำรวจจนหนำใจแล้วจึงเปลี่ยนมาเลิกเสื้อตัวบางขึ้นพร้อมทั้งออกแรงดึงมันจนหลุดออกจากตัวก่อนจะตามด้วยกางเกงตัวน้อยและเสื้อผ้าของตัวเองที่โดนมือหนาจัดการจนหมดสิ้นเหลือเพียงกายขาวอมชมพูตรงหน้าที่รอต้อนรับริมฝีปากสวยของร่างสูง

“ม มินฮยอน อ๊ะ!”    ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อยอดอกสีหวานโดนจู่โจมด้วยริมฝีปากร้อนพร้อมทั้งเรียวลิ้นอุ่นที่จรดลงเลียอย่างเน้นหนักสลับกันทั้งข้างอย่างไม่ให้น้อยหน้าอีกทั้งมือหนาของร่างสูงที่เลื่อนลงไปสัมผัสส่วนกลางกายของคนใต้ร่างเพื่อปลุกปั้นอารมณ์รักให้คุกรุ่นขึ้น

“อ๊ะ อื้อ”
กายบางบิดเร้าตามอารมณ์ซาบซ่านที่อีกคนเป็นฝ่ายนำพาพร้อมทั้งมือเรียวที่สอดเข้ากับกลุ่มผมนุ่มเพื่อระบายความอัดอั้นภายในร่างกาย หยาดน้ำสีขุ่นเริ่มเอ่อคลอเมื่อโดนอีกมือร้อนปลุกปั้นด้วยการชักรูดขึ้นลงมีผ่อนบ้างหนักตามที่อารมณ์ชักนำสายคมช้อนขึ้นมองเจ้าของร่างที่หลุดครางออกมาเนืองๆและเมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มคุ้นชินกับการถูกสัมผัสจากเขาแล้ว แขนแกร่งจึงทำหน้าที่ต่อด้วยการสอดไปใต้ข้อพับขาทั้งสองข้างพร้อมทั้งสอดส่วนกลางกายเข้าไปจนสุด

“อ๊ะ อ๊า!!!” เสียงครางลั่นพร้อมทั้งน้ำตาที่เอ่อล้นด้วยความเจ็บเสียดและตกใจเมื่อโดนจู่โจมเข้ามากะทันหันจนทำให้ปากทางอ่อนนุ่มเผลอตอดรัด ร่างสูงข่มอารมณ์ของตัวเองที่พลุ่งพล่านเต็มทีพร้อมทั้งสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะกดจูบบนเปลือกตาสีอ่อนแล้วลากปลายจมูกมาที่สองแก้มขาวแล้วจบลงที่ริมฝีปากชมพูที่เริ่มบ่วมเจ่อ

“ไม่เกร็งนะคนดี”
ร่างสูงส่งมอบจูบรสเลิศให้คนใต้ร่างอีกครั้งเพื่อเป็นการปลอบขวัญและเหมือนจะได้ผลเมื่อร่างบางเริ่มผ่อนคลายลมหายใจผ่อนไปตามจังหวะจึงทำให้ร่างสูงสบโอกาสได้ขยับกายเข้าออกอีกครั้ง

“ฮะ อ๊า ส เสียว อื้ม” ร่างบางที่ในตอนนี้สมองเริ่มขาวโพลน ครางออกมาอย่างสุขสมเมื่ออีกคนเริ่มเพิ่มจังหวะรักให้ร้อนแรงและหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ กายน้อยไหวขึ้นลงไปตามแรงที่คนข้างบนมอบให้อีกทั้งจูบหวานที่ยังมีมาให้ไม่ขาด

“อื้ม เร็นอ่า” เสียงทุ้มครางงึมอย่างพอใจพร้อมไหวกายอย่างหนักหน่วงราวกับต้องการแข่งกับเสียงพายุฝนข้างนอกที่โหมกระหน่ำไม่แพ้กัน...เสียงครางของทั้งสองร่างดังคลอเคล้ากับเสียงเนื้อกระทบ ผลัดกันโยกขย่มจนเหงื่อเริ่มโทรมกายและในที่สุดหยาดหยดของอารมณ์ของทั้งสองร่างก็มาถึงฝั่งฝันพร้อมกับปลดปล่อยน้ำสีขุ่นภายในร่างบาง จนอีกคนเผลอสะดุ้งน้อยเมื่อรู้สึกสึกถึงความอุ่นร้อนแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้กายบางสนใจได้เท่าความต้องการของร่างกายที่อยากจะพักผ่อนเต็มที

มินฮยอนยิ้มให้อย่างเอ็นดูเมื่อร่างบางตรงหน้าพร้อมที่จะเข้าสู่ห้วงนิทราเต็มทีและเขาก็ไม่ปฏิเสธที่จะให้อย่างที่อีกคนหวัง ร่างสูงถอดถอนกายออกมาพร้อมกับทิ้งตัวลงข้างๆแต่ด้วยพื้นที่ที่ดูจะคับแคบไปสำหรับสองคนเขาจึงเลือกที่จะกายขาวขึ้นมานอนบนตัวก่อนจะเอื้อมหยิบเสื้อโค๊ทในกระเป๋าที่ไม่ไกลมาห่มให้และไม่ลืมที่จะโอบกอดร่างน้อยนี้ไว้แล้วหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรา