ริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับบนริมฝีปากเรียวสวยได้รูปอย่างแผ่วเบาเพื่อถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านสัมผัสอันแสนอ่อนโยน มินกยูปรับองศาของใบหน้าพร้อมทั้งประคองสองแก้มเนียนเพื่อให้เขาได้สามารถมอบรสจุมพิตให้ดูดดื่มยิ่งขึ้น เรียวลิ้นชำชองของร่างสูงค่อยๆสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดและหยอกล้อกับลิ้นเล็กซึ่งการกระทำที่วาบหวามเช่นนี้ส่งผลให้วอนอูที่อยู่ในอ้อมกอดแทบหลอมละลายคาอก จนต้องใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่กว้างของมินกยูไว้เพื่อช่วยพยุงร่างกายของตนเองไม่ให้ร่วงหล่นสู่พื้น
“อึก อืม”
เนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ที่มินกยูกอบโกยความหวานจากริมฝีปากของคนตรงหน้าและเขาก็ยิ่งได้ใจเมื่อไม่มีการขัดขืนหรือปัดป้องจากคนที่อายุมากกว่าจะมีก็เพียงแต่เสียงครางอื้ออึงในลำคอและความรู้สึกเจ็บแปลบบริเวณไหล่ที่เกิดจากเล็บของวอนอูที่จิกลงบนผิวหนังของเขาเท่านั้น มินกยูผละริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่งเพื่อให้ร่างบางได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด ในขณะเดียวกันสายตาคมก็เชยชมใบหน้าหวานที่เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความหลงใหล
“ผมขอนะ”
เสียงแหบพร่าอันทรงเสน่ห์กระซิบชิดริมหูคนตัวเล็กที่ดูจะอึ้งไปเมื่อได้ฟังคำขอ วอนอูที่จู่ๆประสาทสัมผัสทุกอย่างเหมือนจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ สายตาหวานเชื่อมหลุบต่ำพร้อมทั้งเม้มปากแน่นอย่างชั่งใจเพราะคำตอบของเขาหมายถึงร่างกายทุกส่วนจะตกเป็นของมินกยูทันที
ฝ่ายมินกยูที่รอฟังคำตอบอย่างใจเย็นเขาไม่ได้มีทีท่าจะกดดันหรือบีบบังคับวอนอูเสียด้วยซ้ำเพราะเขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาร้องขอมันมากเกินไปและดูจะข้ามขั้นไปหน่อย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขารักและต้องการวอนอูจริงๆไม่ใช่แค่นึกสนุกเพียงชั่วคราวแต่เขาอยากให้วอนอูมาเป็นคนของมินกยูไปตลอดชีวิต
“อืม”
วอนอูพยักหน้ารับช้าๆหลังจากใช้เวลาตัดสินใจอยู่พักหนึ่งและหากถามว่ากลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ไหมวอนอูตอบได้เต็มปากว่ากลัว แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือ เขาเชื่อใจว่ามินกยูจะไม่ทอดทิ้งและจะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจ มือหนาค่อยๆสัมผัสบริเวณเอวคอดกิ่วอย่างแผ่วเบาและก็รับรู้ได้ถึงแรงสะดุ้งของร่างบาง ก่อนที่มือของมินกยูจะแปรเปลี่ยนเป็นช้อนร่างของวอนอูขึ้นในท่าเจ้าสาว ฝ่ายคนที่โดนอุ้มตัวลอยอย่างวอนอูจึงตวัดเรียวแขนโอบรอบคอร่างสูงตามสัญชาติญาณ
มินกยูโอบอุ้มคนในอ้อมแขนแล้วนำพาเข้ามาในห้องนอนของตนก่อนจะค่อยๆบรรจงวางร่างอันแสนบอบบางที่เริ่มจะสั่นเทาลงบนเตียงใหญ่อย่างทะนุถนอมจากนั้นใช้แขนข้างหนึ่งคร่อมร่างของวอนอูไว้พร้อมทั้งโน้มตัวลงไปใกล้ก่อนจะถามความรู้สึกของวอนอูเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง
“พี่...เต็มใจหรือเปล่า”
และมินกยูก็ได้รับคำตอบเช่นเดิมอีกครั้งเมื่อวอนอูพยักหน้ารับเฉกเช่นก่อนหน้านี้เปลือกตาสีอ่อนปิดลงเมื่อร่างสูงโน้มหน้าลงมาชิดพร้อมทั้งจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากมนไล่ลงมาที่ปลายจมูกรั้นของของวอนอู
“ผมรักพี่วอนอูนะ”
มินกยูพูดอย่างหนักแน่นในความรู้สึกก่อนจะจรดริมฝีปากอุ่นลงบนริมฝีปากเรียวอย่างแผ่วเบา บทจูบที่วอนอูไม่ประสาถูกชักพาโดยคนที่ช่ำชองอย่างมินกยู ลิ้นร้อนแทรกผ่านกลีบปากสีหวานอย่างช้าๆเพื่อเข้าไปควานหาปลายลิ้นเล็กภายในโพรงปากอุ่นแล้วดูดดุนหยาดน้ำหวานใสที่ไม่เคยมีใครได้ลิ้มลอง ในขณะเดียวกันมืออีกข้างที่ยังว่างก็ทำหน้าที่ไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตนักศึกษาจนเผยให้เห็นผิวเนียนสวยไร้ซึ่งมลทิน
“ฮึก อืม”
ความรู้สึกของคนที่เหมือนจะขาดใจอยู่ลอมล่อวอนอูเพิ่งได้เข้าใจในวันนี้ เพราะเพียงแค่จูบเดียวของร่างสูงก็ทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนสูบพลังชีวิตไปแทบหมดสิ้น มือเรียวเริ่มลูบไล้อย่างสะเปะสะปะไปตามแผ่นหลังกว้างบ้างออกแรงขยุ้มเสื้อกล้ามเมื่อยามที่มินกยูไล่มืออุ่นสัมผัสบริเวณหน้าท้อง
กายกำยำเคลื่อนตัวขึ้นคร่อมพร้อมทั้งกดจูบไล่ลงมาตามสันกรามจนถึงช่วงลำคอขาวในขณะเดียวกันกับที่เจ้าของร่างเบนหน้าซบหมอนทำให้ริมฝีปากร้อนสามารถขบเม้มมอบรอยตีตราความเป็นเจ้าของได้อย่างถนัดและมันก็จะไม่ใช่แค่รอยเดียวที่มินกยูสร้างไว้
“ฮือ ม มินกยู”
เสียงครางราวกับแมวน้อยดังออกมาเป็นระยะๆซึ่งหากให้มินกยูคิดเข้าข้างตัวเองเสียงร้องเช่นนี้กำลังบ่งบอกว่าวอนอูกำลังมีความสุขไปกับสิ่งที่เขากำลังมอบให้ ร่างสูงปลดเปลื้องพันธนาการทั้งหลายที่กีดกั้นกายของเขาและวอนอูออกจนหมดสิ้นซึ่งทำให้เขาได้เห็นสิ่งที่น่าตื่นใจได้อย่างชัดเจน
ฝ่ายวอนอูที่นอนหอบหายใจถี่เพราะความปั่นป่วนภายในกาย ได้แต่หลบสายตาอันหื่นกระหายของมินกยูที่คอยจับจ้องตัวเขาแบบไม่วางตาอีกทั้งบางสิ่งบางอย่างที่เปิดเผยอยู่ตรงหน้าก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหวานเห่อแดงไปกันใหญ่
“มองหน้าผมสิคนดี”
คำพูดชวนใจหวิวพร้อมสัมผัสอุ่นจากฝ่ามือที่ประคองใบหน้าวอนอูให้หันมาสบตา ใบหน้าหล่อที่โน้มลงมาช้าๆพร้อมทั้งจับมือเรียวขึ้นมาโอบรอบคอของตนก่อนจะจรดริมฝีปากมอบจูบให้อีกคราแต่ดูเหมือนว่าจะต่างออกไปเมื่อรสจูบในครั้งนี้กลับเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่สามารถแผดเผาใจของวอนอูได้อย่างง่ายดาย ร่างกายสูงใหญ่เบียดชิดแผ่นอกบางเคลื่อนตัวเสียดสีไปพร้อมๆมือหนาที่ลูบไล้ไปตามสีข้างอย่างซุกซน ก่อนที่ปลายนิ้วสากจะไปสะกิดเข้ากับยอดอกสีหวานพร้อมทั้งออกแรงสัมผัสจนเนื้ออ่อนเริ่มแข็งเป็นไต
“อึก อื้ม”
เสียงครางอย่างสุขสมวอนอูไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขากำลังตกหลุมพรางเสน่หาของรุ่นน้องตรงหน้าเข้าอย่างจัง มือเรียวเล็กเริ่มไล่สัมผัสอย่างหาทางระบายก่อนจะสอดเข้ากับกลุ่มผมสีเข้มพร้อมทั้งออกแรงขยุ้มด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความเสียวซ่าน
“ฮึก ว วอนอูเสียว อื้ม”
แผ่นอกบางแอ่นขึ้นตามสัญชาตญาณพร้อมทั้งเสียงครางเครือที่แสนน่าเอ็นดูเมื่อวอนอูได้รับสัมผัสแปลกใหม่จากริมฝีปากร้ายกาจที่เข้าครอบครองยอดอกของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เรียวลิ้นตวัดเลียรอบติ่งไตสีชมพูสลับกับออกแรงขบกัดและดูดดึงอย่างหมั่นเขี้ยว โดยฝ่ายกระทำอย่างมินกยูก็ไม่ลืมที่จะฝากร่องรอยความเป็นเจ้าของไว้อย่างเช่นผิวส่วนอื่นที่ผ่านมา ในขณะที่ร่างบางกำลังตื่นเต้นกับสัมผัสจากริมฝีปากของมินกยูฝ่ามือหนาก็เริ่มไล่สัมผัสบริเวณส่วนกลางกายแล้วเช่นกัน
“ฮะ อ๊ะ อ๊าส์”
เสียงหวานหลุดร้องทันทีที่ฝ่ามืออุ่นกอบกุมส่วนอ่อนไหวพร้อมทั้งออกแรงชักรูดอย่างช้าๆก่อนจะไต่ระดับความเร่าร้อนขึ้นจนวอนอูเผลอตอบรับจังหวะรักนั้นด้วยการแอ่นสะโพกส่วน ฝ่ายมินกยูเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าก็อยากจะสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปเติมเต็มให้เสียรู้แล้วรู้รอดหากไม่ติดกับว่านี่เป็นครั้งแรกของวอนอูและเขาก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดมากจนเกินไป
มินกยูใช้เวลาในการปลุกเร้าอารมณ์ด้วยสัมผัสจากมืออย่างค่อยเป็นค่อยไปเพราะเขาต้องการให้อีกฝ่ายได้คุ้นชินและเมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายสามารถปรับตัวได้แล้วร่างสูงจึงค่อยตัวเข้าระหว่างขาขาวพร้อมทั้งจับเรียวขาข้างหนึ่งเกี่ยวเข้ากับเอวสอบก่อนจะสอดใส่ความเป็นชายที่ตื่นเต็มที่เข้าไปในช่องทางรัก
“อ๊ะ อ๊าส์!!”
เสียงร้องที่แผดลั่นไปทั้งห้องพร้อมทั้งกายบางที่สะดุ้งโหยงขึ้นเหนือพื้นเตียงเมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกเจ็บปวดราวกับร่างกายแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แก่นกายขนาดไม่น้อยของมินกยูที่กำลังเข้ามาเติมเต็มในร่างกายส่งผลให้ช่องทางสีหวานตอดรัดจนร่างสูงรู้สึกคับแน่นและไม่อาจขยับได้ มินกยูจึงต้องโน้มกายลงไปกดจูบขมับเป็นการปลอบขวัญร่างบางที่เป็นดั่งที่รักของเขา
“ผ่อนคลายนะครับคนดีของผม”
เปลือกตาสวยปิดลงอย่างรู้งานเมื่อมินกยูกดจูบริมฝีปากลงมาอีกครั้งและเมื่อความสั่นไหวของวอนอูเริ่มบรรเทาลงมินกยูจึงเริ่มไสกายเข้าออกอีกครั้งแล้วค่อยๆไต่ระดับจังหวะให้หนักหน่วงขึ้นเมื่อวอนอูผ่อนคลายและช่องทางอันแสนสุขสามารถเปิดรับความเป็นชายของเขาได้จนหมด
“อ๊ะ อ่า จ เจ็บ อื้ม”
กายขาวบางโยกคลอนตามแรงกระแทกกระทั้นของร่างสูงแม้จะรู้สึกเจ็บจนจุกแต่วอนอูก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขากำลังมีความสุขไปกับสิ่งที่มินกยูมอบให้หรืออาจเป็นเพราะมันเกิดจากความรักที่มีอยู่ในใจของทั้งสองฝ่ายจึงทำให้เขาลืมความเจ็บปวดเหล่านี้ไปเสียหมดสิ้นก็เป็นได้
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”
“อืม วอนอู”
สองเสียงครางกระเส้าเคล้าคลอไปกับเสียงหอบหายใจ กายใหญ่และสะโพกมนยังคงเคลื่อนไหวรับส่งแรงอารมณ์อย่างสุขสมเพื่อเติมเต็มความต้องการตามแรงปรารถนาที่ทั้งสองร่างได้รังสรรค์ขึ้นจนกระทั้งหยาดหยดแห่งความต้องการได้มาจ่ออยู่ที่ปลายทางฝันก่อนจะปลดปล่อยหยาดสีขุ่นแห่งความสุขออกมา มินกยูแช่กายอยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อยๆถอดถอนกายออกแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆโดยไม่ลืมที่จะดึงร่างบางมากอดแนบอก
“อ๊ะ!!!”
ร่างบางกระตุกเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดและความรู้สึกอุ่นร้อนจากของเหลวภายในตัว ร่างบางพลิกกายเข้าซบอกอุ่นอย่าโหยหา มือเรียวลูบใบหน้าหล่ออย่างแผ่วเบาก่อนจะได้รับจูบที่ประทับบนฝ่ามือน้อยกลับคืนมาพร้อมทั้งคำพูดที่ทำให้ใจดวงน้อยรู้สึกอบอุ่น
“เหนื่อยมั้ยครับ เจ็บมากรึป่าว”
มินกยูลูบผมนิ่มที่ชื้นน้ำพร้อมทั้งมองด้วยสายตาที่เอ็นดูขณะที่ภายในใจกล่าวคำโทษนับล้านครั้งเพราะเขารู้ตัวดีว่าการกระทำของเขาสร้างความเจ็บปวดให้วอนอูไม่น้อยเลย แต่แทนที่มินกยูจะได้รับคำดุด่ากลับกลายเป็นรอยยิ้มและการส่ายหน้าแทนคำตอบจากวอนอูเสียอย่างนั้น มินกยูสบดวงตาสวยราวกับว่ามีอะไรบางอย่างจะพูด แต่กลับต้องเก็บไว้เมื่อวอนอูซุกหน้าใสลงกับแผ่นอกของเขาพร้อมทั้งหลับตาพริ้มเตรียมตัวพร้อมที่จะเข้าสู่ห้วงนิทรา มินกยูอมยิ้มก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่พร้อมทั้งกระชับวงแขนแล้วซุกหน้ากับกลุ่มผมนิ่มดวงตาคมเริ่มหนักอึ้งแล้วค่อยๆปิดลงจนหลับตามคนในอ้อมแขนไปในที่สุด
